Duiken!

Hier zijn we weer met meer leuke verhaaltjes over het leven in Azië, meer specifiek back in Thailand deze keer!

18 januari : We hebben vandaag weer een heuse trip voor de boeg, bestemming Bangkok. Als de bus ook gewoon zou doorrijden zouden we daar maar een uurtje of 5 over doen, maar wegens Thaise en Cambodiaanse omstandigheden aan de grens moesten we daar  verplicht een lunchpauze nemen van een paar uur :-). Op de bus ontmoeten we weer interessant volk. Een kreupele canadees op krukken die de avond ervoor zijn voet zwaar heeft verstuikt en die dus zo de grens over sukkelt. Hij weet ons veel over India te vertellen. Na een half uur worden we door een oudere dame in de bus aangemaand om stil te zijn omdat zij wil slapen! Die oudjes van tegenwoordig, pffff......

Eens in Bangkok hebben we vrij snel een onderkomen gevonden in de buurt van Khaosan Road. Onze kamer is er net eentje zoals in een studentenhuis, klein en op een gang waar er nog 20 meer zijn, gezellige onderonsjes op de gang,....

We droppen onze paspoorten bij een travel agency om de visa voor India te laten regelen, regelen ons vervoer naar het eiland en laten ons meeslepen met de drukte op de Khaosan Road. We lopen onze buren van ons hotel in Siem Reap daar trouwens nog tegen het lijf.

19 januari: vandaag gaan we richting Kachanaburi, een aantal uren ten noordwesten van Bangkok. Wat is er daar te zien? De brug over de River Kwai, ook wel bekend als de Death Railway bridge.De brug was een idee van de Japanners die tijdens de tweede wereldoorlog o.a. Thailand hadden bezet. Zij wilden een makkelijke verbinding tussen Thailand en Birma verwezenlijken. Zij lieten hun oorlogsgevangenen al het zware werk doen en tijdens de bouw zijn er daar meer dan 100.000 man (waaronder ook duizenden Nederlanders) gestorven door de lamentabele omstandigheden waaronder ze moesten werken en de brutaliteit van de bewakers.

We beginnen onze uitstap met een bezoek aan het Birma-Thailand Railway museum, echt de moeite om een zicht te krijgen over de hele achtergrond. Tegenover het museum ligt er 1 van de vele kerkhoven waar heel veel Britten en ook Nederlanders begraven liggen.

Kachanaburi zelf is niet erg groot......maar ze hebben er een karaokeboot!! Persoonlijk voorbij zien varen en zeer blij dat ik daar niet op zat :-)) De night market was zeer goedkoop eten.....en een paradijs aan fake spullen dus we hebben weer een dvd bij.

20 januari: Vandaag gaat het terug richting Bangkok. Vanavond zitten we op de nachttrein richting het zuiden! We vullen de dag met nog wat last minute shopping en tegen 18h zitten we in het station. Daar valt trouwens alles stil om 18h. Iedereen gaat recht staan en begint het volkslied te zingen, dat gaat voor een paar minuten door en dan gaat alles weer z`n gewone gangetje. Ik (Leen) heb dit evenement NET gemist, was heel even naar de overkant van de straat gelopen om water te kopen:-(

21 januari: Om 4u `s ochtends worden we gewekt in onze wagon: we gaan arriveren in Chumpon,onze halte! Daar moeten we wel nog 2 uur wachten op het perron tot we met een bus naar de pier gebracht worden, waar we dan weer op een catamaran moeten stappen voor een uurtje of 2…..Rond 9 uur `s morgens arriveren we op Koh Tao, joepie! Het is al ongelooflijk warm hier zo vroeg op de dag, zoveel is zeker. Na een taxirit achterop een pick-up en een kleine wandeling langs het strand staan we aan de duikschool. We krijgen onze bungalow toegewezen met zicht op zee:-)

Vandaag even nog niks doen en genieten van de locatie,morgen begint mijn duikcursus. We gaan nog even tot in het dorpje om nog wat laatste strandspulletjes te kopen, strandkleedje en nieuwe bikini, zeer belangrijk! Daarna springen we nog even ter verkoeling het water in, echt zalig! Deze kant van het eiland, de zuidkant is echt heel erg rustig. Het dorpje is erg klein, maar heeft alles wat je nodig hebt. Iedereen tuft hier rond op een brommertje om zich op het eiland te verplaatsen. Het is trouwens maar 6 bij 4 km groot, dus je zou het kunnen fietsen of wandelen, maar daarvoor is het gewoon te warm en te heuvelachtig.

De duikschool is vrij nieuw en we zijn enkel en alleen naar deze specifieke plek gekomen vanwege de instructeur: Alex Farrell, de enige GUE duiker-instructeur op het eiland. En perfectionistisch als Roel is wil hij heel graag dat Alex mij leert duiken.  Er zijn momenteel geen andere Engelstalige studenten dus het wordt een privé-cursus. Vanavond begin ik al met introductievideo`s te kijken. Roel komt braaf mee en beantwoordt al mijn vragen :-) terwijl hij achter de pc zit. Er is hier zelfs wifi op de duikschool! Maar in de avond soms niet omdat de stroomvoorziening op het eiland wat provisorisch is. Vorige maand had iedere helft van het eiland om de dag stroom ;-(

22 januari: Om 10h30 begint de les! Ja, dit is Thailand dus ik ben al lang blij dat het niet om 8h is :-) . We waren wel al erg vroeg wakker trouwens, want ook dit eiland zit vol met hanen zonder tijdsbesef. We doen een paar uur theorie en `s namiddags gaan we mee de boot op voor een reeks oefeningen in het water. 1 van de 2 boten is defect dus zowel de cursisten als de fun divers gaan op dezelfde boot. Terwijl ik met Alex in ondiep water de skills oefen gaat Roel met Jannice (de vriendin van Alex) 2 duiken maken , lekker ontspannen vissen en koraal kijken in het warme (28 gr) water.

Als ik terug op de boot klim na een paar uur is het een beetje te hobbelig en ik hou mijn ogen op de horizon gericht terwijl Alex debrieft over de gedane oefeningen. Morgen toch maar een zeeziekte tabletje nemen. Terug op het land even nog al het materiaal spoelen en opbergen en dan nog huiswerk! Zeer fanatiek als ik ben begin ik daar meteen aan. Ach, het valt allemaal wel mee en ik heb iemand om me te helpen hè, maar ik probeer toch zo weinig mogelijk vals te spelen.

23 januari: 2de dag van de cursus. We beginnen opnieuw met een paar uur theorie en tegen de middag gaan we weer terug het water op en in. Vandaag komt er ook een groepje Duitse cursisten mee met hun instructeur dus het wordt wel erg vol. Roel gaat opnieuw met Jannice het water in en ik ga met Alex nog meer oefeningen doen.

Toch wel straf hoeveel er op die 3 dagen in die cursus gestopt wordt en wat je allemaal te leren krijgt op die korte tijd. Roel is in ieder geval zeer te spreken over het niveau. En vandaag geen last van de zee, ik was gewapend met een pilleke :-)

Als we `s avonds op resto zitten te genieten van een heerlijke Thaise curry worden we verrast door een tropische regenbui.  Het is er gelukkig overdekt en na de bui slenteren we door de plassen naar huis (waar de rugzak staat hè).

24 januari: Vandaag is het al examendag! `s Ochtends terug een paar uur theorie en dan weer het water in voor de 2 laatste oefenduiken. Alex heeft nog een buddy voor me geregeld zodat we toch ook een beetje het teamwork kunnen oefenen.  Na een ganse namiddag op de boot moet ik nog het schriftelijk examen afleggen `s avonds, maar dan ben ik er ook meteen vanaf. Met glans geslaagd en dat vieren we met een groep bij een etentje: Korean BBQ, mmmm.

25 januari: Roel is nu wel eens erg benieuwd hoe ik duik dus vandaag gaan we voor de eerste keer samen het water in.  Hij is aangenaam verrast.Complimenten aan de student en de instructeur! Het is wel erg druk op de boot (we zijn vandaag met 12 mensen en de boot is echt niet zo groot:-( ). De anderen zien tijdens hun duik allemaal haaien, wij helaas niet. Ik mag maar tot 18 meter en ze zaten helaas dieper, dat zal voor een  volgende keer zijn misschien.

26 januari: Vandaag een dagje niet duiken. Het eiland gaan verkennen en misschien wat snorkelen staat op het programma. We proberen uit te slapen, wat zeer moeilijk is met al die hanen!  Roel gaat ze regelmatig bekogelen met steentjes die we op het terras hebben klaarliggen :-)

Tegen de middag gaan we een brommertje huren om , zoals iedereen hier doet,  het eiland rond te toeren.  Het valt snel op dat er veel tattoo shops zijn maar er zijn ook HEEL veel mensen met een tattoo, veel lelijke ook :-( Geen normale duikgroep hier... We gaan helemaal tot het noorden van het eiland (daar waren we supersnel :-)), keken wat rond in het dorpje, en wie lopen we tegen het lijf? Magda, de Poolse, die we al in China EN in Laos waren tegengekomen. Wederom het ultieme bewijs dat de wereld echt wel klein is. Zij is hier ondertussen al 3 weken en blijft nog een maand (oorspronkelijk zou we maar 5 dagen blijven). Wijzelf hebben onze bungalow ook verlengd voor een aantal dagen, het eiland is addictive:-) Later die namiddag gaan we nog snorkelen in de hoop enkele Hammerhead haaien te zien. Maar geen succes, er zijn erg veel golven in de baai waar we zijn. We zien wel veel  vissen en mooi koraal.

Het diner `s avonds doen we aan het strand, heel romantische setting en super lekker eten! Met een flesje wijn vieren we nogmaals mijn slagen in de cursus.

27 januari: Als we `s ochtends opstaan is het strand verdwenen en het water staat superhoog tot aan de trappen van de duikschool. Dit is dus hoe springtij eruit ziet hier.

Vandaag staan er weer 2 duiken op het programma.  De 1ste gaan terug naar Chumpon pinnacle, de plek waar de anderen een paar dagen geleden Bull sharks hadden gezien. De reis duurt bijna een uur en Roel ziet redelijk groen na alle golven. Maar het blijkt de moeite waard. De Bull sharks zijn bijna 4 meter lang en zwemmen maar een paar meter onder ons. Dan gaat er toch wel wat adrenaline door je lichaam! Roel is ook weer helemaal blij :-))

Alex krijgt een tip dat er op White Rock een Whale shark gespot is `s ochtends dus dat wordt onze tweede bestemming. Wij zijn blijkbaar niet de enigen die die tip gekregen hebben, er zijn super veel duikers en GEEN Whale shark te zien :-( Wel een leuke ontspannen duiken van 47 minuten.

Roel wilt morgen met Alex een paar diepe wrakken gaan duiken en regelt met Alex de spullen en gassen die nodig zijn. Helaas komt er bericht dat het gas maar liefst 180 euro!! zal kosten dus dat gaat niet door, echt afzetterij! Zien we morgen wel weer verder wat we gaan doen….

One Dòllaaaaaaaaaaaaaah

13 jan: Vandaag geen uitslapen want we hebben afgesproken met onze tuktuk om naar Angkor te gaan. Voor de enkeling die vroeger op school geslapen heeft: Angkor is de voormalige hoofdstad van het Khmerrijk van de 9e eeuw tot het verval in de 14e eeuw. Diverse koningen bouwden hun eigen tempels, de een nog indrukwekkender, groter en mooier dan de andere. Maar in 1430 wordt het koninklijk hof opgejaagd door Siamese invallers. Daarna neemt de jungle de ruimte terug over tot halverwege de 16e eeur de stad door een Cambodjaanse koning herontdekt wordt. Hierna besteden veel conservatoren en restaurateurs zeer veel tijd aan het herstel.

Aangezien de kern van de stad ongeveer 10 bij 10 km is huren wij weer heel luxe een tuktuk voor de hele dag. Althans, dat was het plan. De chauffeur die ons de 1e dag bij ons guesthouse heeft afgezet hebben we laten bellen maar hij komt niet opdagen. Blijkbaar andere klanten gevonden… Gelukkig heeft het guesthouse ook tuktuks en even later staat onze chauffeur klaar. Na een paar minuten start die echter nog steeds niet en als we net willen uitstappen lukt het dan toch wel. Mmm, niet onze dag qua vervoer?

Na ongeveer 20 minuten komen we bij het 1e complex aan, Angkor Thom. Dit is de grootste stad in Angkor. Soms zijn er ‘losse tempels’gebouwd maar soms ook steden zoals deze: een grote ingang met een 23m hoge versierde boog, 54 grote beelden die de brug versieren over de 100m brede gracht, 8m hoge 12km lange muren er omheen, tempels, paleis, waterbekken, terassen en nog een paar ‘kleine’ torens. De houten woningen van de 100.000 voormalige bewoners zijn volledig vergaan maar de stenen restanten zijn nog steeds enorm indrukwekkend. De Bayon tempel is zo groot en complex dat we het kompas nodig hebben om weer bij de juiste uitgang uit te komen.

Na ruim 2 uur gaan we onze chauffeur weer zoeken wat ook een opgave is in dit grote complex. Onthoudt altijd de naam van je chauffeur, of neem vooraf een foto! Maar we vinden hem in het afgesproken restaurant waar hij in de hangmat ligt te slapen, rusten en eten even en gaan dan nog naar Thommanon, Chau Say Tevoda, Ta Keo (50m hoge sombere pure tempel), Ta Phrom (de tempel uit de film Tomb Raider, nog half overwoekerd door de jungle  en heel sfeervol), Banteay Kdei (een sfeervolle platte tempel), Sras Srang (een versierd zwembad van 800x400 meter!!), Prasat Kravan en dan Phnom Bakheng. De laatse ligt hoog op een heuvel waardoor je over het omliggende oerwoud met de tempels kunt kijken wat deze plek zeer populair maakt voor zonsondergang. Wij zijn echter doodop en besluiten hier niet meer op te wachten maar ons terug in Siem Reap af te laten zetten. We zijn gelukkig niet de enige die moe zijn want de verkopers staren ons moe aan zonder de puf om nog achter ons aan te jagen. Alles wat de kindjes proberen te verkopen kost trouwens 1 dollar :-( en dan dat kan gaan van postkaarten tot armbandjes of origamipopjes tot kokosnoten en cold drinks Ze komen op je af gerend met hun eentonige nasaal zielig zeurende Engelse zinnetje: Sir, Lady, one dòllaaaaaaaaaahhh

14 jan: Omdat we gisteren te moe waren hebben we Angkor Wat overgeslagen, de bekendste en mooist versierde tempel. Vandaag beginnen we daar dan fris mee. We lopen over de brug de 190m brede gracht over, de ommuring door en zien dan de lange laan naar de tempel met daarboven de 5 beroemde torens die het sysmbool voor Cambodja zijn. De muren aan voorkant om de tempel zin in totaal over 800m en 2m hoog uitgehouwen om diverse verhalen van goden af te beelden. Het is zeer begrijpelijk dat de bouw van dit complex 37 jaar geduurd heeft.

Op het binnenplein zien we de kern met de 5 torens, maar alle trappen naar boven zijn afgesloten. We gaan even zitten en praten dan met een gids naast ons. Dit deel is blijkbaar al 3 jaar afgelsoten maar gaat volgens hem morgen weer open. Mmmm, dat hebben we wel meer gehoord en vragen bij een andere gids even na maar die weet niets over het openen. Lastig, we zien morgen wel of we tijd hebben.

Na Angkor Wat gaan we met onze tuktuk langs de tempels van de grote cirkel. De belangrijkste tempels liggen in 2 cirkels, 1 kleine en 1 grote.  De grote bevat niet meer tempels maar ze liggen gewoon verder uit elkaar. Net zoals de 1e dag is elke tempel anders maar ze zijn allemaal indrukwekkend, zeker als je bedenkt dat ze ongeveer 1000 jaar oud zijn en de stenen van ver zijn gehaald en zonder machines naar boven zijn getild.

Ook vandaag is het weer warm (30+ in de SCHADUW) en na een lange dag zijn we weer allebei uitgeteld. We frissen ons op in het guesthouse, eten een lekkere pizza (Everything, en daarop zit natuurlijk…..) en kijken nog even bij de avondmarkt wat er allemaal te doen en te koop is.

15 jan: ik kan nauwelijks slapen en heb verhoging en hoofdpijn dus neem maar een paracetamol. Leen heeft natuurlijk ook slecht geslapen aangezien ik heb liggen woelen. Na een korte slechte nachtrust heeft Leen ’s morgens weer veel last van haar darmen. Het is onmogelijk voor ons om vandaag weer tempels te gaan kijken dus we melden ons af voor onze tuktuk en proberen nog wat te slapen. Ik (Roel) zoek rond de middag wat gepast eten (Asian food laten we maar even links liggen en we gaan voor een soepje en wat brood) voor ons en we rusten, lezen, selecteren foto’s, lezen over Thailand en proberen vooral te rusten.

In de avond gaan we bij ons guesthouse wat eten en gaan dan weer op tijd naar bed. Rust doet ons goed.

16 jan: we hebben goed geslapen en aangezien we redelijk hersteld zijn besluiten we vandaag nog meer tempels te gaan kijken. Onze laatste dag gaan we naar meer afgelegen tempels en het mijnmuseum. Banteay Srey ligt 40km van Siem Reap en is een soort mini Angor Wat: erg mooi versierd, zeer gedetailleerd en indrukwekkend. Er ligt ook een mooie tentoonstelling bij over het herontdekken, restauratie, verschillende bouwstijlen van de tempels enz. Het is echt de moeite waard.

De volgende stop is het mine museam van Aki-ra. Hij is vroeger als wees bij de Khmer opgegroeid en heeft veel mijnen gelegd tot hij op zijn 20e bij het Vietnamees leger aansloot om de Khmer te verjagen. Daarna heeft hij zijn leven geweid aan het verwijderen van landmijnen om de ellende van zijn verleden goed te maken. Daarnaast heeft hij samen met zijn vrouw geholpen militairen op te leiden in mijnen ontmantelen en vangen ze 20 kinderen op die gewond zijn geraakt door de mijnen. Het wordt ons snel duidelijk wat voor vieze wapens deze mijnen zijn en het is goed om te horen dat de meeste landen ze niet meer zullen gebruiken. Jammer van de restende 40 landen waaronder Rusland, China en de VS:-(

Aki-ra gaat nog altijd door met ontmijnen en hoopt ooit zijn land weer vrij te zien van deze ellende, maar ze hebben er nog ongeveer 2 miljoen!! te gaan… Een triest wereldrecord voor dit land. We geven dus graag wat extra voor het museum waarvan alle opbrengsten naar zijn goede doel gaan.

We zien ook dagelijks mensen met geamputeerde ledematen op straat. Ledematen die ze verloren zijn door per ongeluk op een mijn te stappen. Velen verkopen boeken  enz of spelen in een groepje, sommige bedelen.

Na afloop van de resterende tempels komen we lang Angkor Wat en vragen we onze tuktuk daar toch nog even te stoppen. We lopen via de achterkant naar binnen en wat blijkt, de gids had gelijk en de kern is weer open!!! We sluiten in de lange rij aan en ongeveer een half uur later lopen we op de steile trappen omhoog om van een schitterend uitzicht te genieten en de torens van dichtbij te zien. Op afstand zien ze er al indrukwekkend uit maar van dichtbij kunnen we de sierlijke details ook nog zien! Jammer dat de meeste beelden in het verleden gestolen zijn maar het is hier nog altijd indrukwekkend. Het is een mooie afsluiting van ons bezoek aan Angkor. We sluiten de avond af met lekker westers eten, dat is soms genieten met al die rijst en noodles…..

17 jan; Rond de middag gaan we naar Tonle Sap Lake, 1 van de grootste meren ter wereld.  Dat ligt een 15-talkm buiten de stad. In het droge seizoen is het meer slechts 2500 km2 maar in het regenseizoen kan het 10 x zo groot worden! We willen een boottocht over het meer om 1 van de drijvende dorpen te gaan zien. Ze vragen echter $20 pp en dat vinden we toch wel heel veel voor 1.5 uur. Bla bla dat het vaste prijzen zijn van de overheid, geld naar de dorpen gaat enz maar we besluiten toch om te draaien. Dan is de prijs even later toch 15pp. Hoezo vasten prijzen?? We bieden 25 samen maar dat kan niet dus lopen we naar onze tuktuk terug. We overleggen wat er nog meer te doen is en dan krijgen we een seintje dat 25 toch ok is. Heel raar allemaal maar de tocht is leuk, we zien drijvende huizen, kerken, scholen, winkels, veel vissers, krokodillen en slangen kwekers (voor de huid en het vlees) en veel armoede.

We mogen de school bezoeken en kunnen vooraf bij een winkel nog wat spullen kopen om ze te steunen. Hier vragen ze echter belachelijke prijzen voor schoolspullen! Echt schandalig wat voor marges de winkel hanteert, zelfs onderhandelen is niet mogelijk. Zo wordt het helpen van de school wel heel lastig gemaakt. Helaas hebben we onze eigen voorraad pennen niet bij dus kopen we potloden en geven ze bij de school af. Hier spelen de kinderen vrolijk, rennen achter elkaar (soms valt er 1 van de boot af maar ze kunnen allemaal zwemmen) en alles ziet er netjes uit. Het geld van de toeristen komt hier blijkbaar toch goed terecht.

Vandaag is onze laatste dag in Cambodia, morgen zitten we op de bus richting Bangkok. We sluiten af met een voorstelling van Khmer traditional dancing, opgevoerd door weeskinderen van Acodo. Tot onze teleurstelling zijn we de enige gasten vanavond, hoe kan het dat er niet meer mensen zijn?? Sommige kinderen zijn hier omdat ze geen ouders meer hebben maar de meesten omdat hun ouders ze niet meer konden betalen. Misschien tijd voor gratis condooms, pil of goede voorlichting in Cambodja?

We worden zeer hartelijk ontvangen door de kinderen en rondgeleid in het klaslokaal, de 'keuken', krijgen een overzicht van de vrijwilligers en begroting en dan krijgen we samen met een Koreaanse vrijwilliger een privévoorstelling. Dans en muziek zijn erg mooi en leuk om de kinderen te zien, ze zijn tevreden met wat ze hebben. Met een goed gevoel doneren we wat we bijhebben wat natuurlijk altijd teweinig is.

Cambodja is een land dat het recent heel erg zwaar te verduren heeft gehad. Het land is momenteel in volle groei, dus moesten we hier over een jaar of 10 terugkomen zullen we onze ogen nogal opentrekken volgens mij. Het gaat allemaal heel zeker de goeie kant op, het Cambodjaanse volk is erg open, gastvrij, vriendelijk…..daarvoor alleen al zou je nog een keer terugkomen :-)

Busje komt zo.....

8 januari: Als we tegen de middag het Guesthouse buitenkomen om te gaan brunchen komen we onze Cambodiaanse vriend van vorige avond weer tegen :-) Wederom gevuld met enthousiasme vraagt hij ons om een paar foto`s van ons met zijn tuk tuk te maken en hij geeft ons nog zijn naam en telefoonnummer mee .... Dus al wie in de toekomst naar Cambodia gaat, wij kennen een goeie tuk tuk driver in Phnom Penh!

Voor brunch stonden trouwens lekkere pains au chocolat op het menu! We hebben ervan gesmuld . Iets na de middag zitten we op de bus naar Kampot, richting de kust van Cambodia. De afstand is niet zo groot maar het is toch een lange rit, de bus stopt constant en de weg is grotendeels onverhard.

Rond een uur of 19 zijn we eindelijk ter plaatse en blijkt het guesthouse waar we onze zinnen hadden op gezet vol te zitten :-( Wisten wij veel dat Kampot zo populair was. De buren zitten ook vol, maar 2 deuren verder palmen we de laatste kamer in. Toch weer beetje genieten van de grote kamer met warm water en een badkamer met de WC no where near de douche! Geen natte billen op het toilet:-)

9 januari: Kampot is zeer klein en heeft niet heel veel te bieden. Buiten de de jungle en Bokor (een spookstad die zich daar op een top van een berg bevindt, maar dat staat morgen op het programma) . We zijn dus relatief snel klaar met rondkijken, maar dat hangt er natuurlijk vanaf hoe laat je begonnen bent hoor ik iedereen al denken:-)

We besluiten mee te gaan op een heuse `sunset cruise`, maar dat klinkt echt veel veelbelovender dan het was! Vlak voor zonsondergang begint het te regenen, dus we hebben niet echt kunnen genieten van dit moment op een oude houten boot (gelukkig wel met een dak!).

Kampot is bekend om zijn peper en dat kunnen we na een Kampot Pepper Steak dan ook beamen. We willen hier graag bijpassende wijn bij, maar de kaart beperkt zich tot: we hebben 1 fles wijn in huis... Wijn op temperatuur houden hebben ze hier geen kaas van gegeten en zal met deze hitte ook niet evident zijn. Na wat getwijfel of dat eigenlijk wel `done` is vragen we toch maar wat ijsblokjes om die Merlot ietwat af te koelen. 30 graden is toch iets teveel voor onze smaak:-(

10 januari: 7h30 worden we opgehaald voor onze dagtrip naar Bokor. Dit is een verlaten vakantie-oord op de top van een berg in het Olifantengebergte. De Fransen hebben het daar in de jaren 20 gebouwd maar het ligt ligt er nu helemaal verlaten bij. Het casino/hotel, de kerk en de bank/postkantoor zijn de gebouwen die er nog staan. Het ziet er echt bedroevend uit, schimmels op de muren,gebroken vloertegels en glasramen.... en de muren doorzeefd met kogelgaten door de Khmer Rouge in de jaren 70.

Onze gids is een grappige jonge kerel die ons veel verhaaltjes vertelt. Achter het casino is er een steile klif. Hier sprongen de mensen naar beneden als ze al hun geld verloren hadden :-( Volgorde op Bokor: eerst langs de bank passeren, dan langs het casino en als je pech had eindig je aan de klif ....

De tocht naar boven is een 2,5 uur durende klim naar boven door de vochtige jungle. Zweten dus en dit uit alle poriën van je lichaam, pfff... We houden pauze aan een post met guards van het national park. Op de tafel hebben ze daar een geladen geweer liggen: Just in case was hun uitleg :-) (er zit wel wat wildlife in de jungle, maar dat wordt enkel waargenomen door de camera`s).

Onderweg komen we veel omgekapte bomen tegen en hout dat al ter plaatse in planken wordt gezaagd. Teakhout dat hier illegaal wordt omgedaan en tot legaal hout wordt gestempeld door iemand die wat dollars toegestopt krijgt.

De trip is `lunch included` dus om 12h krijgen we allemaal ons bakje met fried rice and vegetables. (wij hebben een luxe maaltijd want krijgen er nog een baguette bij) Er staan een paar straathonden te giezen op onze lunch: alles in azie eet rijst zegt onze gids al lachend:-)

11 januari: Vandaag terug naar Phnom Penh en dan door naar Siem Reap. We hebben een minivan geregeld in de hoop dan tegen de middag in de hoofdstad te zijn, de volgende bus naar Siem Reap op te gaan en daar dan nog op een schappelijk uur aan te komen.

Niets is minder waar. Om 8h45 is er nog steeds geen minivan te zien (was voorzien om 8h) dus we bellen toch maar even het bureautje waar we geboekt hebben. Daar krijgen we iedereen aan de lijn die daar werkt en uiteindelijk wordt de telefoon toegelegd.... Ze hebben dan toch vrij snel gereageerd want op 2 minuten stond er iemand aan ons guesthouse op een brommertje, er achteraan kwam er een busje vol bagage en achteraan twee groten rieten manden met kippen. Is dit onze lift naar Phnom Penh????

We zagen ons plan van het vroeg aankomen al helemaal in rook opgaan :-( We zijn toch maar in de minibus gestapt, we hebben geen keuze. De gewone bus was `s morgens om 8h al vertrokken. Uiteindelijk vertrekken we uit Kampot om 9h30 in een busje met 17 volwassen waarvan een paar op het dak, 2 kinderen, waarvan 1 wenend om de mama, een nest kippen en een hoop bagage eindelijk richting Phnom Penh. Geen airco, dus de ramen open, en het stof halen we nu nog altijd uit onze oren:-(

We zouden om 12h aankomen, dat was het plan, maar natuurlijk moesten we daar niet op rekenen. We hadden wel graag de laatste bus naar Siem Reap gehaald, die gaat om half 2! De chauffeur en de andere passagiers zijn allerminst gehaast . Om 12 is het middag dus moeten we eten en dan doen we dat toch ook... (ik heb trouwens de indruk dat de 2 mannen op de zetels voor ons wel heel erg veel achterom in mijn richting, lees borsten kijken).

Aankomst is om kwart voor 2 dus laatste bus net gemist :-( Maar een vriendelijke tuttuk driver rijdt met ons nog langs een paar vervoersmaatschappijen en wat blijkt? Er gaat nog een aller aller laatste bus om half 4! Joepie: allen daarheen en wijlie weg naar Siem Reap!

Daar blijken de guesthouses ook al redelijk vol te zitten :-( Maar wie zoekt die vindt! Een megagrote kamer met 2 grote bedden, kastruimte en een warme douche voor 8 dollar. Niet op straat slapen dus! We blijken nog in een gezellige buurt te zitten ook, vlakbij de Night Market (is altijd riskant voor vrouwen die van shoppen houden) en de resto/café buurt.

12 januari: Uitslapen. Ik heb het gevoel dat ik in herhaling val. Jullie moeten zeker niet denken dat we altijd tot de middag in ons bed steken he! Wij staan ook regelmatig wel vroeg op zenne. We moeten vandaag dringend wat dingen voor het duiken van volgende week regelen. Jaja, Roel wordt er helemaal gelukkig van, binnen een week kan hij na 3 maanden weer gaan duiken! Ikzelf ga een basiscursus volgen en wie weet bevalt het mij allemaal ook wel:-)

De planning en vervoer voor Thailand zijn dus geregeld en op 1 februari vliegen we naar India! Nu lopen we natuurlijk wat vooruit op de zaken, maar dat geregel van vervoer en visa en planning hoort er bij en er kruipt met momenten toch best veel tijd in. Tijd die we daar natuurlijk graag aan besteden, want wat is er leuker dan uitkijken naar wat er gaat komen! Naast afsluiten met een lekker draft beer voor $0.50.

Een gitzwarte pagina in de geschiedenis….

6 jan: Vandaag willen we naar het koninklijk paleis met daarnaast de zilveren Pagode en de Russische markt. Omdat het paleis van 11 tot 2 gesloten is (ze hebben hier nog echt siësta, veel dingen zijn tussen de middag lang gesloten) gaan we eerst naar de markt. We onderhandelen met een tuktuk over de prijs en worden daar afgezet. Onze chauffeur wilt ons echter ook graag terugbrengen maar wij vinden dat hij dat wel lang moet wachten. Dat schijnt hier echter heel normaal te zijn dus voor 9 USD worden we de hele dag rondgereden, voelt toch erg decadent. Er zijn genoeg mensen hier die net genoeg te eten hebben, maar anderzijds zijn er ook veel grote Lexus jeeps en dure Mercedessen dus we zijn toch nog wel echte backpacker :-)

De markt is een groot overdekt complex waar bijna alles te koop is. In het midden veel eten maar vanwege de geur slaan we dat maar even over… Rondom veel leuke shops die bomvol zitten (we vragen ons soms af hoe verkopers achter hun stapel kleren terecht zijn gekomen???) met soms heel weinig loopruimte, maar voldaan vinden we eindelijk onze weg terug en komen we tegen de middag weer buiten met een paar nieuwe leuke goedkope kleren :-) We moeten even zoeken want we zien onze tuktuk niet en zijn de naam vergeten, erg stom :-( Overal roepen ze ‘tuktuk’, dat horen we hier echt de hele dag…. Maar na een paar minuten zwaait onze chauffeur en stappen we in. Een korte stop bij het monument van de onafhankelijkheid en dan staan we voor het koninklijk paleis. We spreken een tijd en plaats af en gaan op zoek naar ons restaurant, Friends.

Het restaurant is opgezet om straatkinderen een vak te leren en een nieuwe toekomst te bieden. We betalen hier dus graag iets meer voor en worden binnen zeer vriendelijk ontvangen. De bediening is echt prima, net zoals het eten! Er is ook echter meer dan genoeg personeel maar zo kunnen ze allemaal iets leren waarschijnlijk :-)

Om 2 uur staan we voor de ingang en schuiven aan, er is net een grote groep leerlingen op schoolreisje binnengekomen. Het is een groot complex met diverse gebouwen waar de koning soms woont (afgesloten deel) en waar hoge gasten en speciale voorstellingen plaatsvinden. Naast het paleis staat de zilveren pagode, de meest luxueze van Cambodja: de vloer is belegd met 5000 zilveren gegraveerde tegels van elk 1 kg! En de gouden Boeddha is bezet met 2086 diamanten (helaas mag nergens binnen gefotografeerd worden…). Daarnaast nog een hondertal andere ‘gewone’ Boeddha’s.. Het ziet er erg mooi uit, toch een beetje raar voor 1 van de armste landen ter wereld.

Als we rondgekeken hebben en wat verkoeling hebben gezocht bij de sproeiers (het is 35 graden in de schaduw) vinden we snel onze tuktuk en worden voor ons guesthouse afgezet. We drinken nog wat, zoeken online wat dingen uit en lezen mail, verkopen onze resterende Laos kip aan mensen die we over Laos horen praten (buiten Laos kun je ze officieel niet kopen of verkopen) en kijken langs de Tonle Sap rivier wat er zo allemaal in de stad voorbijkomt.

7 jan: Vandaag een leerzame dag: we gaan naar het Tuol Sleng museum ( genocide museum) en daarna naar het uitroeingskamp Choeung Ek, alias de killing fields. Vandaag precies 31 jaar geleden is de regering van Pol Pot gevallen. Zijn ‘Rode Khmer’regering is in 1975 aan de macht gekomen en heeft met ZEER GROF geweld het land geprobeerd zo snel mogelijk om te vormen tot een ‘idealistische communistische staat’. Pot heeft met zijn aanhangers jonge arme kinderen ‘opgeleid’ lees gebrainwashed tot militairen. Ze leerden dat het gezin, geloof en persoonlijke ideen slecht waren en dat alle individuen samen zich volledig aan de staat moesten wijden.

Pot heeft alle steden laten ontruimen, de hoofdstad Phnom Penh is in 2 dagen bijna helemaal leeggeveegd. Alle mensen moesten naar kleine dorpen op het land aan het werk! De staat moest onafhankelijk worden van slechte landen zoals Amerika en in eigen behoefte van voedsel en basisgoederen voldoen. Cultuur, godsdienst, algemene ontwikkeling, geld enz zijn overbodig. Naast alle voormalige politieke leiders worden dan ook alle intellectuelen en monniken opgespoord. In martelkampen zoals Tuol Sleng, kamp S-21, worden ze ondervraagd: gemarteld tot ze bekennen dat ze slecht zijn, tegen de regering, om daarna afgevoerd te worden naar executievelden zoals Choeng Ek. Om kogels te sparen worden ze met bamboe in de nek geslagen en in massagraven gegooid, soms levend als het teveel werk is. Om wraak te voorkomen worden ook alle famieleden vermoordt, inclusief babies die soms gewoon tegen een boom met hun hoofd worden doodgeslagen. Tegen het einde van het bewind vertrouwen de soldaten en leiders elkaar onderling niet meer  en worden ze soms zelf ook in de graven gedump.

We horen een film van overlevenden over de ellende van die bijna 4 jaar dat de regering aan de macht was. Naast het uiteenzetten van families, harde werken en de ondervoeding was het zaaien van onrust en wantrouwen het ergste: je kon dus nergens over praten onderling uit angst verraden te worden en vermoord! Onze gids verteld dat er nu nog steeds mensen van de Khmer op hoge posten zitten en veel mensen nog steeds bang zijn om in het openbaar over deze periode te vertellen en kritiek te uiten :-(

Dit bewind was nog onmenselijker dan dat van de Nazi’s en heeft 2 miljoen mensen vermoord en er zijn er 1 miljoen naar de grenslanden gevlucht. We vragen ons af waarom wij hierover zo weinig gehoord en geleerd hebben op school. We lopen over een groot veld op op Choend Ek en kunnen alleen indenken wat voor ellende zich heeft afspeeld als we de grote kuilen zien van de graven die zijn onderzocht. Het is een zeer indrukwekkende ochtend met alle martelwerktuigen, kamers en cellen waar nog bloed zichtbaar is, grote kuilen van graven en bergen schedels.

En dan te bedenken dat slecht een handvol leiders zijn opgepakt en in de gevangenis nog steeds hun straf afwachten, als het ooit zover komt. Pol Pot is inmiddels door malaria gestorven tijdens zijn schuilen in de jungle. De jonge militairen zijn grotendeels ontoerekeningsvatbaar verklaard door hun jonge leeftijd en in het kader van verzoening leven ze een ‘normaal’ leven tussen de slachtoffers.

Wij hebben onze koekjes en mandarijntjes uitgedeeld aan een stel kinderen van de arme families op het platteland die langs het hekwerk van het veld lopen te bedelen. Ze leven zonder enige luxe in een paalwoning in een rijstveld. Ook stoppen we regelmatig een biljetje toe aan 1 van de vele verminkte oorlogsslachtoffers. Bedelende kinderen geven we geen geld.

Na deze intensieve dag gaan we terug naar ons hostel om te eten en siësta te houden. We horen even later muziek en besluiten te gaan kijken. In ‘onze’ straat staat een groep Cambodjanen uitbundig te feesten, karaoke te zingen en bier te drinken. We lopen er langs en worden gelijk aangehouden en krijgen bier in onze handen gedrukt. Ze vieren het einde van het regime 31 jaar geleden en willen dat graag met iedereen delen, ze zijn echt blij en uitbundig! Een aantal mensen heeft deze periode nog meegemaakt en toost elke paar minuten op deze mooie dag. Ze zijn overduidelijk blij en we vieren het graag met ze mee na vandaag. We geven ook een rondje (doos bier bij de lokale winkel), delen onze balonnen uit aan de kinderen en eten een kippePOOTJE omdat we dat moeilijk kunnen weigeren, maar het smaakt best goed.

Het is een gezellig en passende einde van deze dag voor ons, met een goed gevoel kruipen we voldaan in ons bed.

4000 islands

1 januari: In gans mijn leven ben ik nog nooit zo vroeg opgestaan op een dag als vandaag! Om 8 uur zitten we op een bus richting de 4000 eilanden. We hadden gehoopt op een minivan, maar die eilanden zijn een populaire bestemming, dus het wordt een groot en traag geval. Na een dik uur stoppen we in Champasak om nog wat mensen op te laden en wie staat daar te wachten : Astrid, the Swiss girl. Sommige mensen blijf je gewoon tegen het lijf lopen :-)

Na een paar uur bus en dan nog een overvolle boot komen we aan op ons ìdyllisch eiland` in de Mekong, Don Khone. We vinden al snel een bungalow die aan onze eisen voldoet: een bed, muskietennet , wc en douche met koud water.....en niet te vergeten: terras met riverview en hangmat!! We installeren ons, maken kennis met de buren en relaxen een beetje.

Later op de dag huren we een fiets op het eiland te verkennen. Als we vragen om een slot , krijgen we: no lock mister, it`s an island!, logisch eigenlijk :-). Geen verharde wegen en heel veel putten en bulten....zeer pijnlijk voor het achterwerk,maar te voet zou toch te ver zijn. Via de oude spoorwegbrug fietsen we naar het naburige eiland Don Det.Op de punt van het eiland is een strandje waar we even de Mekong in plonsen om af te koelen. Diezelfde Mekong zit trouwens vol goud! Je kan de goudschilfers zien schitteren aan de kustlijn, soms kan je ook wel goudzoekers aan het werk zien aan de oevers. We zwemmen dus in het goud :-p

Op onze fietstocht komen we ook nog voorbij een jarenoude locomotief en een paar oude rails. Overblijfselen van de Franse koloniale tijd. Toen was er een spoorlijn tussen de 2 eilanden Don Khone en Don Det, nu blijven er enkel nog de oude brug, de perrons en de oude locomotief over. We lezen en beantwoorden nog even de nieuwsjaarswensmailtjes (jawel, internet is tot op het eiland geraakt) en kruipen onder ons muskietennet.

2 januari: De hanen op Don Khone zijn zeeeeer talrijk en hebben absoluut geen tijdsbesef! Om 4 u `s nachts staan ze onder je hut te doen alsof het tijd is om op te staan :-(. En niet alleen de hanen maar ook de eilandbewoners zijn vroege vogels. Vanaf 6h30 is zjn ze allemaal op de been, fiets, motor of boot en een bamboehut is NIET geluidsproof, ook niet voor de buren :-(.


Vroeg wakker dus, maar de ochtend brengt niet veel anders dan hangmathangen en lezen. Ook onze Duitse vrienden Julia en Wally hebben ondertussen hun intocht gemaakt op Don Khone en betrekken een bamboehut in onze achtertuin. We ondernemen nog een fietstochtje na de lunch, dit keer tot aan de waterval en beach van ons eigen eiland. Ik val in herhaling, maar we `moeten` alweer verkoeling zoeken in het water. Zo gaat het leven op de 4000 eilanden, hangmathangen, fietsen en in de Mekong plonsen.

3 januari: Vandaag op het programma: een kayaktrip. Het is een gezellige groep van 7, wij met 4, nog een ander Duits koppel en een Franse dame. Het belooft toch wel aangenaam en grappig te worden. Bij de eerste rapid (zeker niet te veel bij voorstellen) liggen er 2 kayaks om, alle duitsers het water in, toevallig??

We leggen onze boten aan vlak VOOR de grote waterval die we gisteren zagen…oef, die gaan we dus te voet voorbij :-). Na een paar uur kayaking komen we aan de grens met Cambodja en tegelijk ook de plaats waar de Irriwady dolfijnen leven. We zien er toch een aantal boven water komen! De lunch wordt op Cambodjaanse oevers genuttigd, en dit zonder visaformaliteiten :-).

De zon brandt en we zijn er niet kwaad om als we in de late namiddag aanmeren en met de tuk tuk teruggebracht worden. En niet alleen wij maar al het materiaal, boten, peddels, reddingsvesten en helmen…allemaal op en in die tuk tuk! We moeten nog een klein stukje met de boot naar ons eiland…en ALLES wordt op een smal houten bootje geladen, including wijzelf. Het zijn zeker geen plaatsverspillers daar in Laos.

Het is onze laatste avond op het eiland…snif snif en tegelijk ook het afscheid (en nu echt) van Julia en Wally. Zij blijven hier nog enkele dagen en gaan de 9de terug naar Duitsland.

4 januari: Vandaag gaan we naar Cambodja. Onze huisbaas brengt ons `s morgens om 8 uur met zijn bootjenaar het vasteland en daar vertrekt een bus om 9 u. Als die dan uiteindelijk om 9h45 vertrekt staan we binnen een half uur aan de grens. Eerst even een stempel aan de Lao kant halen waar we een dollar voor moeten betalen, dan met de rugzak een paar honderd meter door niemandsland. Daar moeten we nog een gezondheidscheck passeren, waar we alweer een dollar moeten betalen, en dan naar de Cambodjaanse kant waar we nog een visum moeten kopen en dan ook meteen kunnen laten afstempelen…en je raadt het al, hier betalen we maar weer een dollar voor. Iemand is making easy money! Het heeft niet veel zin om te discussiëren want we willen echt wel graag het land binnen.

Niet iedereen op de bus heeft dezelfde bestemming. We zijn met 6 die naar Banlung gaan, in het noordoosten van Cambodja, de anderen gaan naar Phomh Penh of Siem Reap. Maar het mannetje van de busmaatschappij komt ons doodleuk vertellen dat we niet in Banlung zullen geraken, want de brug is al een paar dagen kapot.Mmm, is er dan geen andere weg? We geloven het verhaal niet helemaal, maar willen ook het risico niet lopen om op een kruising afgezet te worden en dan geen bus te hebben die richting Banlung rijdt. Na 1 grote discussie over tickets die al half betaald zijn etcetera besluiten we om bij te betalen en naar Phomh Penh te gaan. Dit was niet oorspronkelijk het plan, maar goed, een mens moet flexibel zijn he.

Het is 21h30 als we uiteindelijk , na veel korte stops voor eten, toilet, het koelen en afstoffen van de motor,…. in de hoofdstad aankomen. We worden opgewacht door uitbaters van Guesthouses en besluiten het erop te wagen. Het is laat en we hebben geen zin om nog dehele stad af telopen op zoek naar een kamer.

Vanavond doen we nog de beste deal qua overnachting: we slapen voor 2 USD per persoon! Maar bon, je betaalt niet veel, dan heb je ook niet veel. We hebben zelfs geen afvoer aan de lavabo! Het water klettert gewoon op de grond. De kamer zou ook absoluut een lik verf kunnen gebruiken en een set nieuwe lakens zou zeker niet misstaan. Morgen toch maar op zoek naar een beter onderkomen?

5 januari: Zo gezegd, zo gedaan. We vinden een andere kamer met probere lakens en afvoer een paar deuren verder en 3 USD duurder. We logeren in de wijk rond het Kak Boeng meer: de backpackerswijk van Phomh Penh, vol met rugzaktoeristen, restaurantjes, guesthouses en  allerhande kantoortjes voor visa, geld en trips.

Vandaag staat er wat sightseeing op het programma. We gaan naar de Wat Phomh, de tempel waarrond Phomh Penh is onstaan. We kuieren langs de rivier en gaan langs de Central Market. Overal zie je straatventers die boeken verkopen over de geschiedenis van Cambodja, de meesten van hen zijn verminkte oorlogsslachtoffers.

In het Guesthouse spelen ze vanavond (eigenlijk elke avond) `The Killing Fields`, een film over de terreur de de Khmer Rouge in de jaren 70 in Cambodja heeft veroorzaakt. Dit wordt een goede inleiding op het foltermuseum en de eigenlijke Killing Fields die we nog zullen zien. Daarover dus later meer.

Na de film genieten we bij de tonen van The Police van een cocktail op het riverterras van het naburige guesthouse.