maandag 30 november 2009

Lookie lookie

27 november: Suzhou is bekend om zijn waterlopen en tuinen dus we bsluiten om deze te gaan verkennen op de fiets. De fietsen van het hostel zijn een beetje remloos maar we moeten het er maar mee doen J. We kiezen de bekendste tuin om te bezoeken en zullen voor deze 5 ha grote tuin wel een aantal uur nodig hebben. Wat moet je je voorstellen bij een Chinese tuin? Een samenspel van vijvers, bruggen, rotsen, paviljoenen, prieeltjes, gebouwen, bomen, planten,…..allemaal wel handmade, rekening houdend met hoe de natuur er al was. Europese tuinen bv. zijn gewoon vanaf nul helemaal symmetrisch opgebouwd rond iets.

Er hangen een aantal foto`s op van bekende mensen die de tuin al bezocht hebben, zowel Koning Boudewijn en Koningin Fabiola als Koning Albert , Guy Verhofstadt en Koningin Beatrix hebben deze tuin al bezocht! Hij behoort dan ook toch het Unesco Werelderfgoed, zoals zoveel plaatsen in China die we al bezocht hebben eigenlijk J

We nemen nog een kijkje in het nabijgelegen museum, gratis inkom en het is er warm. Hier Suzhou is het gemiddeld 13 graden overdag, niet echt koud maar zeker niet warm en ze hebben bijn a nergens verwarming (ook niet op de hostal, dus `s avond in bed kruipen is echt koud!). Dus soms zoeken we gewoon een bar die er wat duurder uiziet gewoon omdat ze daar waarschijnlijk wel verwarming hebben J

’S avonds regent het! We halen voor de eerste keer in een maand onze regenjas dus maar boven L.We kiezen een resto uit de Lonely Planet waar ze spare ribs blijken te hebben, maar bon, het was een gefrituurde rib…

28 november: Vandaag is blijkbaar de dag van de fotoshoots J. Op elke hoek van de straat staat een mooi meisje kou te lijden in haar veel te dunne jurkje terwijl de fotograaf aanwijzingen over de poses geeft.

We gaan naar Tiger Hill, een plaats die een must zou zijn bij een bezoek aan Suzhou. Een heuvel met een grote scheve toren bovenaan en nog mooie tuinen, vijvers en paviljoenen er omheen…. een mooie verzamelig van speciale stenen, maar we waren er nu niet van overdonderd. Op de bus zien we nog een staalje van het respecht van de Chinezen voor ouderen. Altijd zullen ze voor hen hun plaats afstaan, daar kunnen wij misschien nog iets van leren.

Aan de ingang van het domein staan nog wat verkopers noten te verkopen. We laten ons verleiden, maar opgewarmde pistachenoten zijn echt niet te vreten! De bedelaar een paar meter verder is er wel blij mee J.

De uitgang van het domein passeert natuurlijk langs allerei souvenirshops, daar horen we het beste Engels van alle verkopers.Verder dan lookie lookie, dat horen we bij bijna elke shop, komen ze niet J

29 november: Vanavond hebben we onze vlucht van Nanjing naar Guilin, dus we moeten met de trein van Suzhou terug naar Nanjing. Een makkie toch? Dat dachten wij ook J. Wij hebben keurig onze treinnummer, bestemming en het uur opgeschreven, maar de kerel aan het loket blijft maar nee zwaaien met hoofd en handen. We begrijpen er niks van. De jongen achter ons in de rij praat een beetje Engels en legt ons uit dat alle tickets voor Nanjing uitverkocht zijn! Het is zondag en alle Chinezen uit Suzhou hebben dan maar besloten om naar Nanjing te gaan of zo???? Nog een andere Chinees volgt ons gesprekt en kan ons meteen een paar tickets naar Nanjing aanbieden, moeten we dat wel vertrouwen? Hij gebaart om hem te volgen. Het lijkt ons allemaal wat louche, maar we moeten absloluut vandaag nog in Nanjing geraken dus besluiten we even mee te lopen. We steken de straat over en in een verlaten hok achter een muurtje zit een ventje met een stapel tickets in zijn handen. We zijn hier ook niet de enige klanten, nog een aantal keurige chinezen volgen ons voorbeeld. We wagen het dan maar op deze tickets van de zwate markt, betalen ze wel ongeveer 20% duurder…maar we hebben plaatsen op een trein. Ieder zijn handeltje zeker? De ene in Rolex horloges, de andere in treintickets…

De tickets blijken de echte te zijn want we zitten op de trein op de aangeduide plaatsen J.

’s Namiddags shoppen we nog even rond in Nanjing, we gaan met onze grote bagage een outdoorwinkel binnen….waar we daardoor ook weer veel bekijks hebben, maar waar we ook weer perfect in het plaatje passen J

Tegen 20 uur zitten we op het vliegtuig richting Guilin waar we 2 uur later aankomen. Vanuit de taxi naar het hostel merken we dat quasi heel Guilin openligt onder de wegwerkzaamheden. Heel China lijkt wel een grote bouwput waar bijna 24/7 gewekt wordt, andere vakbond zeker…

Maandag 30 november: Vandaag zijn we een maand onderweg! Daar staan we toch wel meerdere malen bij stil….we hebben al zoveel gezien en er komen elke dag weer zoveel nieuwe dingen op ons af.Het is soms best vermoeiend om altijd maar onderweg te zijn,maar we hebben er al heel wat voor in de plaats gekregen.

We proberen de volgende dagen wat te plannen, een paar uitstapjes boeken en beslissen wat onze volgende bestemming zal zijn. We moeten ook rekening houden met de geldigheid van het visum,we mogen maximum 30 dagen in China blijven, we willen liever niet uittesten wat er gebeurt als je langer blijft J

We proberen tevergeefs met de bus naar de stad te geraken (de bus is ons niet altijd goedgezind) en na 2 foute bussen besluiten we verder te lopen. We kijken wat rond en bezoeken Elephant Hill, een park en een rots in de vorm van een olifant (met veel fantasie toch) en een super uitzicht.

Het is hier nog steeds vrij koud en in de plaatselijk supermarkt kunnen we 2 jassen op de kop tikken voor 14 euro..een koopje J. We doen er nog een fles wijn (Great wall) bij, feestje bouwen om onze maand onderweg te vieren he …

Fles gekraakt en een chipske erbij! Het smaakt redelijk, schol!!!

donderdag 26 november 2009

The beaten army








Zondag 22 nov: 2 dames van het hostel wachten ons aan het station in Xian op voor onze free pick up. Er komt een bus aanrijden: in het seizoen zal het ongetwijfeld een stuk drukker zijn. Het hostel is duidelijk voor veel meer personen ingericht, lekker rustig dus J

We verkennen de stad per fiets en het aantal spugende Chinezen valt reuze mee gezien onze verwachtingen en het verkeer is zoals gepland J Goed uitkijken met oversteken en soms met Chinezen mee gaan. We nemen een kijkje bij de grote moskee maar alle straatjes met er omheen winkeltjes zijn veel gezelliger, hoewel we als toeristen overal door fanatieke verkopers aangesproken worden. We proberen treintickets te boeken voor onze volgende reis maar kunnen totaal niets herkennen, de rijen zijn overal erg lang in het weekend en bij diverse banken lukt het niet om geld te pinnen. We besluiten morgen bij een ticket office te boeken gezien onze vorige ervaring. Wel boeken we bij het hostel onze trip naar de Terracotta Warriors and Horses, de belangrijkste reden voor ons bezoek aan Xian.

Ondertussen is het etenstijd en Leen heeft een goede recensie gelezen van een restaurant in de buurt. Het ziet er erg netjes uit en de plaatjes met eten ook. We kiezen een aantal gerechten maar de serveerster geeft aan dat we wel veel gekozen hebben. Dan maar 1 minder en Rustig wachten we af. Er komt idd VEEL eten maar het ziet er heerlijk uit! Tot we beginnen want dan is het grootste deel wel Thai spicy en het vlees is klein gehakt inclusief bot. Ik (Roel) kan voldoende eten maar voor Leen is het echt te pittig. Volgende keer toch beter op de kaart kijken of die mooie rode kleur van de pepers is….

Maandag 23 nov: Uitstap naar de Terracotta Warriors, het graf van keizer Jingdi, het leger van levensgrote beelden moest hem in zijn graf beschermen. Om half 10 worden we samen met Engelsman Matt opgehaald en gaan met 5 andere 'blanken', onze chauffeur en Engels sprekende gids onderweg. De eerste stop is bij een werkplaats waar ze nu warriors namaken volgens de antieke methode en we natuurlijk door de winkel mogen lopen. Daarna dan eindelijk naar het echte leger. We beginnen in put 3, dan 2 en als aflsuiter de grootste: 1. Put 3 is pas gedeeltelijk opengehaald, het grootste deel van het leger hier is nog afgedekt voor klei en aarde. Ze verwachten hier nog ongeveer 100 jaar bezig te zijn met alles af te graven en restaureren. Maar als je bedenkt dat 2000 jaar geleden 600.000 boeren 37 jaar lang gedwongen hier aan gewerkt hebben is dat natuurlijk weer heel relatief. Aan het einde zijn we trouwens in opstand gekomen tegen de slechte omstandigheden en hebben een groot deel van hun eigen werk verwoest. Daar zijn ze nu dus nog even mee bezig….

We zien vele rijen die nog afgedekt zijn, een paar verwoeste soldaten en paarden maar het is een indrukwekkend geheel. Daarna gaan we naar put 2 die iets groter is maar waar diverse soldaten geheel intact zijn gebleven en achter glas zijn tentoongesteld.Ongeloofelijk hoe mooi ze zijn afgewerkt en dan zijn de kleuren inmiddels al verdwenen na het openen van de graven.

Nu is het tijd voor put 1 en staan we echt verbaasd: een enorme hal met in totaal 6000 soldaten en paarden. Het grootste deel is ook hier nog niet opgegraven maar er zijn er al honderden gerestaureerd en er zijn nieuwe opgravingen bezig. Je mag daar niet fotograferen maar ik pas me keurig aan bij de rest J. We lopen rustig de zaal rond, kijken en fotograferen en gaan daarna warm binnen in een restaurant heerlijk eten. We draaien de grote glazen plaat rond tot het gewenste gerecht voor onze neus staat en het smaakt allemaal prima!

Aangezien de rest een dagprogramma geboekt heeft en wij niet worden we bij een reguliere bus afgezet met wisselgeld en een half uur later staan we bij het treinstation. Daar vinden we bus 603 en wonderbaarlijk stappen we voor 2 yuan vlakbij ons hostel weer uit. Het openbaar vervoer bevalt ons prima hier, dat doen we vaker. We boeken bij een office onze slaaptrein naar Nanjing (zonder engels kost het wat moeite en aan de prijs zien we dat we nu minder luxe bedden hebben). We gaan nog een keer terug naar de winkeltjes in de moslim quarter en het is er weer erg gezellig. We eten nog een klein hapje en gaan terug naar ons hostel voor een biertje (of 2?) en spelen wat spelletjes.

Dinsdag 24 nov: onze trein vertrekt pas om 8 uur dus we slapen een keer uit, kijken nog wat rond in de stad voor bezienswaardigheden, eten en drinken wat, genieten van de zon en gaan daarna met de bus voor 1 yuan pp terug naar het station. We komen dit keer in een overvolle warme wachthal en zijn weer een bezienswaardigheid voor de Chinezen als enige westerling met onze grote rugzakken. We lachen terug en sluiten vervolgens in de keurige rij aan om in te stappen. Het is de laatste jaren blijkbaar sterk verbeterd hier als we de verhalen van 'vroeger' moeten geloven!

We zitten nu in de hardsleeper, 2e klas slaaptrein waar 3 ipv 2 lagen bedden zijn, geen gelsoten cabines en alles iets krapper is. Maar we treffen het met een reislustige Chinees die goed Engels spreekt en ook graag babbelt. We kletsen wat en om 10 uur gaan de lichten uit en worden de gordijnen gelsoten, blijkbaar tijd om te gaan slapen. Dit keer weer een snurker maar gelukkig een stuk stiller en we slapen redelijk goed.

Woensdag 25 nov: in Nanjing hebbenwe een hostel gereserveerd maar er komt geen bevestiging dus ook geen free pick up. De illegale taxi's stormen al op ons af maar we negeren die en sluiten in de rijen aan voor de reguliere taxi's en staan even later voor ons nieuwe hostel. We douchen en pakken een bus (we leren de Chinese tekens herkennen) naar het mausoleum van Sun Yatsen, door velen erkend als de grondlegger van het moderne communistische China. Hij is nog steeds erg populair en mensen staan respectvol bij zijn tombe te kijken en bidden. Het complex is indrukwekkend, van boven mooi in de vorm van bel. Het ontwerp is terecht als mooiste gekozen en vormt een mooi geheel met de berg. De bijna 400 treden naar boven zijn voor ons geen probleem J

We beklimmen nog de toren in de Linggu Temple Scenic Area voor een mooi overzicht en pakken daarna bus Y2 terug naar de stad. Het openbaar vervoer lukt ons redelijk goed, we stappen 2 haltes te vroeg uit maar komen nu in een gezellig gebied vol restaurants, bezienswaardigheden en gezellige drukte. Leen heeft zin in pizza en we doen ons best een italiaans restaurant te vinden. Plots horen we echter K3! De dames in de kledingwinkel staan gezellig op de Vlaamse tonen te werken, K3 breekt blijkbaar internationaal door J. We vinden echter geen italiaan en besluiten een restaurant te proberen op de 1e verdieping dat er gezellig uit ziet. We vragen een Engelse kaart en ze wijzen ons naar een tafeltje en even later komt warempel een Engelse kaart! Het eten van onze buren ziet er echter goed uit en de dame blijkt goed Engels te spreken en kan ons aanwijzen wat we moeten aankruisen. We eten vandaag hotpot: je bestelt groente, rijst, vlees, vis wat je wilt en gooit dat in een grote kom kokende bouillon in het midden van de tafel. Een soort fondue maar dan gezonder en minder sterk ruikend. We eten uiteindelijk voor 2.5 euro heerlijk, inclusief bier!

Terug in het hostel proberen we nog onze volgende reis te regelen maar het betalen lukt niet. Gelukkig lukt het reserveren van het hostel wel. Het staat goed aangeschreven en dat is maar goed ook want onze kamer ziet er wel heel mooi uit, maar slapen lukt een stuk minder: het matras is 3 cm zachte schuim op een houten plank en het dekbed is klein en dun L Volgende keer eerst even het matras controleren, we leren elke dag bij….

Donderdag 26 nov: we proberen nog een keer onze vlucht van Nanjing naar Guilin te regelen maar internet is erg traag hier. Vanavond in ons nieuwe hostel een nieuwe poging. Tijd om de rugzakken in te pakken en met de metro naar het treinstation. De taxi is te duur :-p Dit keer hoeven we gaan slaapplaats te regelen dus wijzen we gewoon op de Chinese naam van onze volgende bestemming: Suzhou. De dame snapt ons en wijst op haar monitor of de keuze ok is. We vertrekken over 20 minuten dus dat is zeker ok! De plaatsen zijn prima en spoedig vliegen we met 200 km/h richting Suzhou! Tijd dus om onze blog weer bij te werken J.

We zijn binnen 2 uur ter plaatse en eindelijk is het warm en zonnig. De taxi zet ons even later in ons straatje af omdat hij daar niet in mag. Hij wijst op de boten om aan te geven dat we niet hoeven te lopen, maar we strekken graag even onze benen en kijken rustig rond. Overal zijn hier kanaaltjes, het heet dan ook Venetië van het oosten en het lijkt heerlijk rustig hier, zeker voor een stad van alweer +5 miljoen inwoners.

We bewonderen onze kamer met romantische hemelbed EN prima matras en gaan dan vol goede zin naar het centrum om rond te kijken en pizza te zoeken voor Leen. Het centrum lijkt al snel op Nanjing, bijna dezelfde winkels met bekende westerse merken en ook westerse prijzen, afgewisseld met leuke Chinese winkeltjes en eetgelegenheden. Na een lange zoektocht komen we zowaar 3 pizza ketens tegen en besluiten voor Bakers pizza te kiezen. Hier willen we bestellen maar de bediening loopt snel weg als we iets in het Engels proberen te vragen. We horen veel gekibbel op de achtergrond en even later komt de dame met een westerse man terug. Hij blijkt hier al 10 jaar te wonen en kan dus perfect onze wensen vertalen en zegt dat we de beste plek voor pizza gekozen hebben hier: de pizza's smaken nu NOG beter!

We besluiten de avond met een drankje in de kroeg naast ons hostel en gaan dan proberen hoe ons mooie hemelbed bevalt J

zondag 22 november 2009

Mind you don`t slip …

Woensdag 18 nov: `s ochtends vroeg komen we aan op de luchthaven in Peking. We hebben ondertussen al onze warme kleren aangetrokken, het is hier superkoud , dit zijn we echt niet gewoon. Het is ongeveer 7 uur als we onze bagage bij elkaar hebben en we besluiten om met de metro naar het centrum te gaan. We hebben tijd genoeg toch he . Op de luchthaven komen we nog een vriendelijke man uit Singapore tegen die voor zaken in China is,hij geeft ons nog wat tips mee over steden die we zeker moeten bezoeken , onze eerste indruk van China is alvast positief!

Het hostel ziet er erg netjes uit. We installeren ons en gaan meteen op weg om muts en handschoenen te kopen. Op het programma voor vandaag : een bezoek aan het Olympisch stadion en de Drum Tower. Aan het Olympisch stadion zijn we zeker niet alleen. The famous birdsnest is echt wel indrukwekkend groot en met zoveel voorzieningen.Qua oppervlakte kan het niet anders dan dat ze een complete wijk hebben ontruimd om dit te kunnen bouwen. We nemen ook binnen een kijkje, ze zijn er de sneeuw nog aan het ruimen die de afgelopen dagen gevallen is.


De Drum Tower, een hoge toren uit de Mingdynasty met bovenin grote troms ( zo`n anderhalve meter doorsnede koeienvellen om op te drummen ). We krijgen trouwens ook een klein drumoptreden te zien. Van boven heb je een mooi uitzicht over de hutongs, allemaal kleine straatjes die nog overblijven van het originele Peking. Velen fietsen hier doorheen, wij doen het vandaag toch maar te voet.


Ik (Leen) wordt aangesproken op mijn blonde haren en wordt vriendelijk verzocht om even voor de foto te poseren. Westerlingen zien ze hier deze tijd van het jaar blijkbaar niet zo veel en blond al helemaal niet….Dat zullen we later nog genoeg merken, wij voelen ons vaak de toeristiche attractie waar iedereen naar kijkt , maar dan kijken we gewoon eens vriendelijk terug :)

Het wordt snel donker, rond een uur of 17h al. Dat kan kloppen, we hebben nog een uur meer tijdsverschil tegenover Thailand opgelopen. In Belgie/Nederland is het nu 7 uur vroeger dan hier. Ons avondmaal bestaat uit de bekende Peking Duck, wij krijgen dit voorgeschoteld met een heerlijke pepersaus….een zeer lekkere maaltijd.


Wat weten we al van China na dag 1: Chinezen spreken idd bijzonder slecht Engels, maar zijn niet zo stug en onvriendelijk als men ons verteld had. Het openbaar werkt prima en is erg goedkoop. Het kan erg koud zijn in Bejing :)


Donderdag 19 november : Vandaag besluiten we om even snel naar het treinstation te gaan in de ochtend om tickets te kopen voor de trein naar Xian die we zaterdag willen nemen. Snel? Vergeet dat maar, de metro ligt niet bij het treinstation dus we moeten nog een heel eind lopen. Als we uiteindelijk bij het station aankomen (blijkbaar langs de achterkant) vinden we iets dat op een ticketoffice lijkt maar daar verwijzen ze ons toch maar door naar boven, iemand krijgt toch in het Engels gezegd dat we bij 16 moeten zijn. Na nog een toertje door het immens grote station vinden we de loketten en gaan naar 16…..jawel! Hier staat ‘English Speaking Counter’ boven, dus wij al helemaal gelukkig. Na een paar minuten zijn wij aan de beurt maar de dame achter het loket loopt weg om haar collega te halen, die wel Engels spreekt Daarna is het piece of cake…


Ondertussen is het al iets na de middag….. Treinticketten kopen duurde toch langer dan gepland. Om niet teveel tijd te verliezen nemen de de taxi naar Tiananmen Plein…. Grote fout van die niet-officele taxi, flink afgepingeld en nog teveel betaald


Het Tiananmen plein is het grootste publieke plein ter wereld. Om erop te konen moe je wel eerst een security check passeren. Overal hier trouwens in Peking, ook elke keer als je in de metro komt wordt je rugzak gescand.


Ten Noorden van Tiananmen gaan we de Verboden Stad binnen, hier woonden de keizers van de Ming en Qing dynastie met hun entourage (15 de eeuw). Vroeger werd je geëxecuteerd als je hier ongevraagd naar binnen ging, nu moet je gewoon 40 Yuan ( ongeveer 4 euro) betalen om binnen te mogen. We lopen hier lettelijk in verloren, zo groot is de Verboden Stad…..om 16h30 moeten we eruit, we hebben dan nog maar de helft van de oppervlakte bewandeld, om maar een idee te geven van de grootte ervan . De audiotoer is een aanrader, werkt met gps en Nederlandse spraak!


Voor ’s avond hebben we ticketjes voor een Chinese Acrobatic Show dus even haasten naar het hostel en nog snel onderweg iets eten. Bij de uitgang van de metro lopen we door een straat waar alle dure autodealers van heel China bij elkaar zitten: Rolls Royce, Ferrari, Maserati, Lamborghini,… Om de hoek vinden we een eetstandje waar we eten kopen voor ons beiden voor 12 Yuan ( 1,2 euro!)


De Acrobatic Show was de moeite waard. Allemaal jonge acrobaten die klaargestoomd worden voor de top van China, die ons hun kunsten liete zien op touwen, baren, verticale palen, fietsen, enz. En dan op tijd bed in! Morgen supervroeg opstaan voor onze trip naar de Chinese Muur!


Vrijdag 20 nov: De wekker gaat veel te vroeg, we warmen snel een pot noodles op en stappen in het busje dat ons komt ophalen. Snel worden afgezet bij een grote bus vol Amerikanen en Europeanen die allemaal de 10km van Jinshanling naar Simatai willen lopen. Leuk cultuurverschil: de Chinezen (het veruit grootste deel van de toeristen in China) willen graag het drukke deel in Badaling zien. Als er niet veel mensen zijn zal het volgens hun wel niet goed zijn . Wij kunnen in het laagseizoen echter genieten van een redelijke rust op ‘ons’ deel. De verkopers die stug met ons meelopen om vanalles proberen te verkopen tellen we hier even niet bij. In het begin voelt het als een gewone oude muur, maar het uitzicht wordt steeds mooier en de muur lijkt oneindig ver door de lopen aan beiden kanten, uitkijktorens zover je kunt kijken over alle bergtoppen, echt indrukwekkend!


We krijgen 4 uur de tijd voor 10km maar met alle stijgingen en dalingen, grote en kleine treden, geen treden, lange hellingen en klimpartijen door torens is dat geen luxe. We willen natuurlijk ook nog soms even tijd om te genieten van het uitzicht en foto’s te maken. Het wordt echt steeds meer genieten en na 4 uur zijn we volledig onder de indruk van dit enorme bouwwerk. Ze zijn hier 200 BC mee begonnen en heeft ongeveer 250 miljoen m3 aarde en vele levens gekost. Hoewel het nooit de functie als verdedingsmuur heeft mogen dienen zijn wij er wel heel blij mee. Jammer dat ze aan het restaureren zijn waardoor sommige stukken nu als ‘nieuw’ lijken, maar er blijft nog meer dan genoeg over


Mind you don’t slip: een waarschuwing die om de zoveel meter op een bord staat… En zo zullen we nog veel slechte Engels vertalingen tegenkomen


We laten ons de lunch goed smaken en doezelen op de terugweg in de bus wat, gaan dan snel naar ons hostel terug en kruipen op tijd onder de wol. Dit was een zware en indrukwekkende dag, aanrader voor iedereen met conditie!


Zaterdag 21 nov: we pakken onze tassen in en gaan terug naar het treinstation. We hebben ontdekt dat onze slaapplaatsen niet eens in dezelfde wagon zijn, klantvriendelijk is hier toch anders dan in Thailand. Dit keer komt weer iemand anders naar de balie maar nu met beter Engels en snel hebben we slaapplaatsen tegenover elkaar geregeld met upgrade naar de luxe klasse: 40 euro pp voor 1100 km. Daarna onze tassen in een kluis opgeslagen en een half uur later zijn we onderweg naar het Summer palace (maar dan in de winter): het vormalige buitenverblijf voor de monarchen om de warmte in de zomer te ontvluchten. Het enorme complex bestaat grotendeels uit de vijver die in de 18e eeuw door 100.000 man is uitgediept en diverse mooie paleizen en tempels.


We struinen hier een paar uur rond en gaan dan weer met de metro terug om onze trein te halen. We komen bij een enorme wachthal met ruim duizend mensen met soms hele ladingen bagage, het lijkt wel een volksverhuizing. Maar wij kunnen gelijk door naar onze trein en komen in een luxe compartiment met prima bedden. En 13 uur de tijd dus even onze blog bij te werken


Om 10 uur komen er nog 2 Chinezen bij die rustig wat lezen en helaas ’s nachts redelijk snurken, maar met een redelijke nachrust komen we om half 8 in Xian aan waar 2 dames van onze hostel ons staan op te wachten. Tijd voor een nieuwe dag in een nieuwe stad!

dinsdag 17 november 2009

Free drinking water from police


Zondag 15 nov: vandaag gaan we het 700 jaar oude UNESCO werelderfgoed Sukhotai Historical Park bekijken, de voormalige hoofstad van het oude koninkrijk. Het park is ongeveer 3 km2 groot binnen de stadmuren en nog een eindje daarbuiten, een prima reden voor ons om 2 fietsen te huren!

Het is echt indrukwekkend wat hier vroeger is neergezet, enorme complexen en dan hebben we het alleen nog maar over de ruïnes die nu nog over zijn. Overal staan duidelijke afbeeldingen hoe het vroeger geweest moet zijn, dat heeft veel bloed, zweet en tranen gekost. Wij fietsen en lopen hier alleen maar rond om te kijken en fotograferen en gaan al van schaduw naar schaduw, dit is echt de warmste dag voor ons tot nu toe! Het zweet loopt overal en de flessen water lijken wel te verdampen.


We gaan in de ochtend eerst de grote complexen in het centrum bekijken (Wat Mahathat en Wat Sa Si) en besluiten daarna een rondje te maken in het noordelijk deel. Dit blijkt toch een stuk groter dan verwacht en met bijzonder weinig schaduw. We fietsen steeds meer kleine ruïnes voorbij en kijken in de schaduw waar we zijn. 1 plek is echter zo mooi dat ik toch even de fiets opzij zet en door de gras naar een mooi plekje loop voor foto's. Auw! Ik zie een paar rode mieren over mijn voeten en benen lopen en die krengen BIJTEN! Leen had dit al eerder ervaren en ik nu helaas ook. Snel sla ik de beesten van me af en maak dan snel foto's en stap weer op de fiets.


We zijn inmiddels halverwege de noordelijke route en het water is bijna op en het zweet druipt over ons heen. Verder zien we gelukkig een groot afdak met bankjes en KOUD drinken! Tevreden zetten we ons neer en genieten van het koude water. De cola is genieten, pure luxe :-)

Uitgerust en afkoeld en voorzien van nieuw water stappen we vol goede moed weer op onze fietsen. En dan komen we tot onze grote verbazing een paar honderd meter verder een politiepost tegen met een bordje: free drinking water from police! Wat is dit?!?!?!? Tegenover de post ligt een ruïne op een lange helling en de politie wilt voorkomen dat mensen door de hitte bezwijken dus voorzien ze gratis water. We bedanken voor de lange klim in de hitte maar drinken met plezier een glaasje :-)


De rest van de middag bekijken we de overige ruïnes en gaan dan met veel plezier met de lokale bus weer terug naar onze gardenhouse hut, lekker douchen, koude fruitshake en fris biertje en dan rustig relaxen, deze dag was actief genoeg voor ons.

Maandag 16 nov: om 8 uur staan we op onze bus te wachten naar Ayuthaya, 5-6 uur in de airco. Er staat op de kaartjes: 'Stop at highway, not city centre'. Dat zal wel ok zijn denken we, maar als we er dan bijna zijn stopt de bus ergens midden op de snelweg.... Verbaasd staan we op als ze ons roepen en dan blijkt dat we over een brug de snelweg over kunnen waar taxi's staan te wachten. Zo werkt dat dus hier. We onderhandelen wat en 10 minuten later staan we voor ons nieuwe guesthouse, het ziet er prima uit. We frissen ons even op en halen dan onze huurfietsen op en gaan het UNESCO werelderfgoed hier bekijken. In 1350 stichte de koning U Thong dit als de hoofdstad van het konikrijk maar in 1767 werd het door het Birmese leger verwoest.


Het zijn mooie ruïnes maar we hadden dit waarschijnlijk beter VOOR Sukothai kunnen doen want dat is toch veel groter. Maar we fietsen vol goede moed een rondje en komen bij Elephant Kraal uit. Hier staan toeristen foto's te maken van een groep olifanten, maar met onze fietsen komen we ook langs een verzorger die net met een moeder en baby bezig is. We mogen dichtbij komen en foto's maken, veel beter dan die grote busgroep! Voor een kleine vergoeding natuurlijk....

In de avond doen we nog een rondje langs een paar ruïnes die verlicht zijn, echt heel mooi gedaan en dan zoeken we langs de avondmarkt wat leuke eetstandjes en sluiten af met een fris biertje!


Dinsdag 17 nov: we pakken onze rugzakken in voor China, bekijken nog wat andere lokaties en struinen langs lokale standjes. Dan begint het verfrissend te regenen maar het effect is van korte duur. We gaan op tijd terug naar ons guesthouse, zoeken eea uit voor China en nemen nog een verfrissende douche voor we op de bus naar Bangkok stappen. We zullen straks Thailand verlaten met een goed voldaan gevoel. We willen hier volgend jaar graag terugkomen!

We proberen binnenkort vanuit China verder te bloggen maar deze site is misschien geblokkeerd dus geen zorgen als het ons niet lukt. Lang leve democratie en vrijheid van meningsuiting.

zaterdag 14 november 2009

Thai spicy??


Vrijdag 13 november:  Vandaag sinds lange tijd nog eens de wekker gezet. We moeten om 8h50 klaarstaan buiten aan het guesthouse, de lady van de cooking school komt ons oppikken. Stipt om 8h50 komt er idd iemad aangewandeld, een briefje in de hand met onze naam erop, voor de rest geen woord Engels,we volgen haar dus maar, als dat maar goed komt?

5 minuten later komen we aan bij Asia Scenic, onderweg hebben we nog een Engels meisje opgepikt. Tafels al gedekt, gasvuren staan al klaar en de menu`s liggen op tafel :) . We vormen een groep met 10 mensen, 3 Amerikaanse vrouwen, een Amerikaan uit de woestijn in Arizona, een Engels meisje, een Zwitserse, eentje uit Amsterdam en tenslotte nog een Hollander uit Antwerpen. De Nederlandse taal was weer  goed vertegenwoordigd :). Onze instructrice Gayray sprak zelfs een paar woorden Nederlands, ze heeft zelf ook veel gereisd. Zie ook www.asiascenic.com. (onze foto`s staan hier ook online). Voor wie nog eens in Chiang Mai is en een thaise cooking course wil volgen, een echte aanrader.


In totaal hebben we 7 gangen gekookt en opgegeten!!!!  (wel de laatste spring roll hebben we toch maar in een doggy bag laten doen).
Appetizer: Spring rolls en papaya salad
Noodle: Pad Thai en Pad see uw
Stir  fried (gewokt): cashewnut kip en hot basil
Soep: Tom Yum en coconut milk soup
Dessert: Sticky rice met mango en banaan in kokosmelk.
Curry: red curry en de bijhorende paste en Panang curry met bijhorende paste


Dit zijn allemaal met groenten en kruiden vers uit de tuin van Gayray! We hebben er nog een kookboek bijgekregen dus wie het aandurft om na de reis een keer Thais bij ons te komen eten :). We hebben het er goed vanaf gebracht, al zeggen we het zelf, ook al was het een vrijdag de 13de?.


We leerden ook het verschil tussen Thai spicy en European spicy, als Gayrat 5 pepertjes neemt, nemen wij er maar 1 of max 2?. Het was een superaangename dag, veel gelachen, veel geleerd, een interessante mensen ontmoet.

Zaterdag 14 november: Vandaag de bus op naar Sukothai, ongeveer in het centrum van Thailand. Hier bevindt zich 1 van Thailands mooiste werelderfgoedsites, staat dus op het programma om morgen te bezoeken.  De busreis is een avontuur op zich?.`s Ochtends staat de geeft de airco zoveel dat ik zelfs een pull aantrek!!! Naarmate de dag vordert geeft hij minder en minder, het wordt ook heter en heter buiten?..38 graden, heetste dag tot nu toe. De busroute is langs allerlei kleine dorpjes en hij stopt ook om de paar honderd meter om mensen erop of eruit te laten? Het principe van een bushalte kennen ze hier duidelijk niet. En dan is er nog een dubbelrol: de bus geeft ook nog pakjes af in sommige dorpen! Maar na 6 uur komen we dan uiteindelijk toch aan op onze bestemming: Sukothai busstation.



We nemen een tuk tuk naar onze guesthouse, heet trouwens Garden House en daar worden we aangenaam verrast met onze kamer: een gezellige bungalow in de tuin tussen de bomen en planten.  Een goede matras (de vorige was wat hard, dus dit maakt ons nu even heel happy, een mens heeft niet veel nodig hè), een relatief grote badkamer, wc met regulier doortreksysteem en een gezellig resto/bar/relaxruimte/ontmoetings- en internetruimte?..en dit alles weer voor belachelijk weinig geld :)
Wij genieten van een rustige avond hier! Hopelijk zijn jullie zo gelukkig  daar als wij hier :)

donderdag 12 november 2009

Madam masaaaaaaaz


9 nov: Na de busreis genieten we van een verfrissende douche en beginnen aan onze dagelijkse zoektocht naar eten. De temperatuur is afgelopen week echter van 30 opgelopen naar inmiddels 36 graden en de warmte van Chang Mai erbij zorgt dat de verfrissing van korte duur is. Maar langs een gezellig drukke weg aan de rand langs het water vinden we een leuk restaurant en laten ons het goed smaken. Na een 2e biertje slapen we voldaan en het dunne matras valt toch goed mee...



10 nov: we beginnen op tijd met een rondwandeling langs alle belangrijke tempels in de stad, eten met een koele fruitshake erbij en huren dan een scooter voor 2 dagen. Even de voorwaarden doorlezen want qua verzekering is het hier toch anders dan bij ons, maar de 115cc scooter lijkt prima te functioneren en met 2 'pispot' helmen op gaan we naar de tempel Wat U Mong, een paar kilometer buiten de stad. De verkeersregels hier zijn simpel: groot en zwaar heeft voorrang, scooters schieten overal tussen, je rijdt links en Buddha zorgt voor de rest. Mooi dat we naar de laatste onderweg zijn :-)


We komen op een rustig complex met veel groen, nauwelijks verkeer of zelfs toeristen: heerlijk! Het bijzondere van deze tempel is dat deze grotendeels in tunnels is gelegen wat een leuke afwisseling is en lekker fris. We lopen rustig rond, zien hoe hier bomen gesnoeid worden (zekeren???) en gaan daarna om de stad naar het busstation om de kaartjes voor de volgende reis te kopen. We hebben geleerd dat dat 1-2 uur wachten kan besparen... Dan is het tijd voor onze verdiende masaaaaaaaz! We hebben dit afgelopen dagen al zo vaak gehoord dat we nu ons allebei een uur lang laten verwennen voor 3 euro pp. Jammer dat we dit thuis niet hebben, moeten we hier dan nog maar eens vaker doen :-)



De avond sluiten we af met eten in weeral een Night Bazaar en vervolgens een lange tocht langs de ontelbare standjes waar vaak hetzelfde te koop is maar ook veel mooie dingen. We kunnen ze niet allemaal laten liggen maar blijven kritisch want alles moet toch weer mee. Maar we zijn nu beter uitgerust qua kleding voor dit klimaat en ruim binnen budget. Dat vieren we nog met een laatste drankje voor de nachtrust.


11 nov: Een feestdag in Belgie dus dat willen we hier vieren met een verfrissende duik in een bekende waterval. We rijden de stad uit de heuvel op richting het Nationale park met vele watervallen en tempels. De scooter heeft het soms moeilijk met de stijging maar uiteindelijk geraken we in het park bij een serie van 9 watervallen. Met onze 'stranduitrusting' zijn we echter niet perfect uitgerust voor de stijle wandeling in de 'jungle' langs de watervallen omhoog. We kunnen frisse voeten halen maar meer zit er niet in. Na een vermoeiende maar mooie tocht stappen we weer op onze scooter en gaan verder de berg op om 10 km verder bij de tempel Wat Phra That Doi Suthep uit te komen. Hier volop toeristen dus ruime keuze voor onze lunch en dan ruim 300 treden omhoog naar deze 'gouden' tempel. Helaas is deze nu net in restauratie maar toch erg mooi om te zien. Heel veel pelgrims die allemaal eenzelfde serie van rituelen uitvoeren en daarna bij een monnik op de knieen een bandje gaan halen. We kijken rustig op onze knieen en worden dan ook naar voren geroepen tot onze verbazing. We halen onze bandjes op inclusief zegening (Leen krijgt het in de hand, ik krijg het om want een monnik mag geen vrouw aanraken). Voldaan en met Buddha aan onze kant gaan we terug de berg af, een lekkere douche 'thuis' en terug naar de Night Bazaar en veel standjes. Een volle leuke dag.


12 nov: We weten inmiddels waar de waterval is die we gisteren gemist hebben en gaan nu hier te water, drogen met een boek in de schaduw op en genieten van de rust en koelte. Daarna moeten we terug onze scooter inleveren en laten dan mijn Teva slipper maken die stuk is gegaan: kosten 20 eurocent :-p Daarna even tijd om de rest van onze reis uit te werken, overnachting boeken met heerlijke verfrissende verse fruitshakes erbij, wat een zwaar leven hier.........
Vanavond kunnen we luxe gaan uiteten, morgen zullen we zelf aan de slag moeten tijdens onze cooking course, wordt vervolgd!

maandag 9 november 2009

Que sela, sela


We zitten op een hobbelige bus van Chaing Rai naar Chaing Mai,ideaal tijdstip om de blog nog eens bij te werken, we hebben nu toch ruim 3 uur de tijd :-)

Woensdag 4 november: na aankomst van de 14 uur durende nachttrein van Bangkok naar Chiang Mai gaan we meteen door naar het busstation om de bus naar Chiang Rai te nemen (dezelfde waar we nu dus opzitten, maar in de andere richting). In Chaing Rai meteen een collectieve taxi genomen naar het centrum, met nog een hoop andere backpackers, achteraf blijkt dat er ook Belgen en Nederlanders tussen zaten… Even relax in hotel North, nice, maar geen warme douche, hoewel dat dat met dit weer niet altjd nodig is ;-)


Nog snel even de trekking die we willen doen gaan boeken en daarna op zoek naar eten…… We vinden een gezellig resto op de markt en krijgen een plaats op het terras boven aangeboden,  mooi uitzicht over de avondmarkt en dan zien we wat we gemist hebben: een gans plein vol met eetstandjes met thais eten, waar je je kan volstoppen voor ongeveer 3 euro……zeker iets voor morgen dus!!!


Achteraf  nog een biertje gaan drinken en onze taxigenoten tegengekomen, een Engelsman, een Nederlander, en een Fins–Belgisch koppel dat in Kessel-Lo woont, it`s a small world. Allen onderweg voor  minstens een jaar….. en zo zullen we er nog zoveel tegenkomen, het lijkt wel of gans Europa in Azie zit!


Donderdag 5 november: Beetje uitgeslapen en de stad gaan bezoeken, Ook nog even langs het hilltribe museum voor wat achtergrondinfo voor onze trekking die morgen start.

Eerst naar de Wat Prae Keaw, de tempel waar de Emerald Buddha, die we in Bangkok hebben gezien origineel  vandaag komt. Bij 1 van de tempels komen we Johnny (de Engelsman) en co weer  tegen, ze raden ons aan om zeker de `White Tempel `even buiten de stad ook te gaan bezoeken. En inderdaad, ongelooflijk mooi gebouw, spierwit en afgewerkt met allemaal kleine spiegeltjes wat voor een schitterend effect zorgt. Afgewerkt is eigenijk veel gezegd, want er is nog superveel werk aan, ze zijn de werken gestart in 1992 en zijn er nog steeds mee bezig.

Avondeten was heerlijk goedkoop op de Night Bazaar (het woord zegt het zelf, een avondmarkt dus met veel eten en veel standjes met veel stuff te koop). Ben ook goed verkouden geworden, ik weet niet wat het is met mij en warme landen, misschien wel de airco….


Trekking: vrijdag 6- zondag 8 november: Busje komt ons oppikken bij het Guest House.  Hannah en Daniel, onze reisgenoten voor het weekend zitten er al in. Zij is een Schotse advocate en hij een Franse  project manager. Ze hebben elkaar 2 jaar geleden in Londen ontmoet, waar ze allebei voor hetzelfde bedrijf werkten.  Ze zijn ondertussen al 7 maanden onderweg, nog een dikke 3 te gaan. Hij heeft haar in Argentinie ten huwelijk gevraagd, ze trouwen in juli in Edinbrough. Waar ze gaan wonen is nog een raadsel, ergens neutraal gebied a, Zwitserland of zo…. Tegenover Hannah en Dan voelen we ons echt nog groentjes op het gebied van backpacken en rondreizen, maar we leren elke dag weer nieuwe kneepjes van het vak.


Onze gids is Homee, een 66 jaar oude kleine Thai uit Chaing Rai. Hij kent zijn vak en zorgt voor veel enterainment onderweg en ‘s avonds. Que sera, que sera……kent hij gans vanbuiten……en daarenboven is hij een grote Cliff Richard fan, zo heeft hij trouwens ook zijn Engels geleerd. Lang leve Cliff Richard.


De tocht begint met een boottocht tot aan een olifantenkamp. Daar krijgen we een olifant onder ons gat en beginnen en superhobbelige en niet echt comfortabele rit van anderhalf uur door de jungle. Ik heb er verscheidene blauwe plekken aan over gehouden. Namiddag volgt nog een wandeling van een paar uur tot aan het Lahu dorp waar we de nacht zullen doorbrengen. Homee, de gids, praat vloeiend alle verschillende dialecten van de hill tribes. Hij bereidt ons bovendien nog een superlekker avondmaal.  Na een paar biertjes kruipen we vroeg onder de wol, tja, wol….een paar dunne matrasjes en wat dekens….. We zijn al blij dat we naast elkaar mogen slapen, want in hun gewoontes past dat niet. Voor toeristen maken ze toch graag een uitzondering. We kopen daar ook nog onze eerste souvenirtjes, een kleurige sjaal en wat armbandjes. Van onderhandelen kennen ze toch ook wel iets die Lahu vrouwen. Ze zien ons alleszins graag komen en bedanken ons zelfs, de winst van de trip die wij boeken gaat namelijk integraal terug naar de dorpjes.


Dag 2: begint niet al te vroeg, rond 10h30 vertrekken we richting waterval. Zware klim  in de hitte, dus die waterval was meer dan welkom!  De tweede nacht verblijven in we in een Akha dorpje en wederom zet Homee een delicious maaltijd op tafel.

De laatse dag gaat er een local met ons mee op pad. Hij draag een groot geweer met zich mee. Blijkaar moeten we een gebied passeren waar een drugsroute passeert, opiumdealers zijn daar nog wel is te vinden. Maar goed, een paar gasten op motoren gezien. Dealers of niet, ik weet het niet….

En even na de middag weer terug naar `huis`, wel ja,thuis is tegenwoordig waar de rugzak staat he ;-) Al onze kleren vuil dus een eerste was laten draaien, heb beseft dat we eigenlijk toch wel zeker genoeg kleren mee hebben,misschien zelfs teveel, toch misschien een paar dingen achterlaten ergens ? Als het zo warm is dan voelt het dan ook zo zinloos om die fleece en thermisch ondergoed mee te dragen, maar die zullen we zeker ook nog nodig hebben, dus maar niet te hard over nadenken ....

`s avonds na het eten op de welgekende night bazaar Johny en Rob (de Engelsman de Hollander) nogmaals tegen het lijf gelopen (Chiang Rai is echt niet zo groot daarmee), een paar pintjes en een paar spelletjes Jenga en de avond was zo weer om....

Maandag 9 november: vandaag dus de hobbelige bus op naar Chiang Mai...... Ben onderweg toch wel moeten stoppen met schrijven wegens een te groot risico op misselijkheid....

Ons guest house hier is supergoedkoop, slecht 5 euro voor de kamer per nacht.... maar dan ook wel superbasic..... redelijk hard bed..... douche en toilet op 1 vierkante meter en geen regulier doortreksysteem..... bakje met water ernaast ;)

Vandaag ook rustig even alles gepland voor de rest van onze dagen in Thailand, er is nog zoveel dat we willen zien maar op de 18de vliegen we naar Peking.... Time flies when you are having fun!

woensdag 4 november 2009

De gevangenis in....







Maandag: even bijkomen van een erg leuke maar drukke dag en we zijn ook moe van de jetlag en de korte nachtrust van de reis. We besluiten lekker uit te slapen, even een baantje afkoelen in het zwembad, treintickets boeken naar Chang Mai en verdere details plannen. Het 1e deel is prima gelukt, we schieten om 9.45 wakker dus NET op tijd om nog te ontbijten :-)

Het ontbijt is heerlijk, afkoelen in het zwembad ook (is 30 graden water afkoelen??) en daarna rustig dingen uitzoeken voor onze verdere trip. In de middag is het tijd om rond te kijken in Bangkok en komen we in Lumphini Park terecht. Ongeloofelijk hoe groot het hier is met heel veel sportfaciliteiten. Er zijn veel mensen aan het hardlopen. Bij ons wordt dat afgeraden boven de 30 graden maar dat is hier waarschijnlijk heerlijk fris... Er is een groot zwembad en diverse sporttoestellen, circuits en fitnessaparatuur. Echt alle leeftijden zijn hier actief bezig. Is dit iets vanuit de overheid of zijn de mensen zo actief en sportief?

We hebben weer heerlijk gegeten, behalve mijn kip (als het er uit ziet als lever, dan IS het dat waarschijnlijk ook) maar de rest is heerlijk. We lopen rustig een rondje door het park, bekijken mensen en slurpen een heerlijke verse kokosnoot leeg!

Aangezien we bijna boven het metrostation zijn maar voor de afwisseling de tuktuk een keer laten staan. De metro werkt hier prima, snel, fris en zonder warme uitlaatgassen. Jammer dat die niet tot ons hotel gaat. We komen in China Town terecht, hier schijnt het gezellig te zijn met heerlijk eten. We moeten toch een aantal straten lopen en veel op de kaart kijken voor we aan de waterkant terecht komen. We twijfelen een paar keer of we goed zijn maar het kompas op het duikhorloge blijkt ook bovenwater goed te werken :-)





Aan de waterkant is het druk en gezellig. Overal staan stantjes met bloemstukjes met een kaars en wierookstokjes die ter ere van Loi Krathong (nationale feestdag, feest van het licht) te water worden gelaten voor goed geluk. We eten heerlijk op een terras met uitzicht op alle versierde boten die langsvaren, een toplokatie waarvoor we dan ook bijna 30 euro voor het eten betalen, een absoluut record tot nu toe! Als toetje een bloemstuk te water gelaten en rustig langs drukke straten, feestjes en veel bloemstukjes terug naar onze kamer om lekker te douchen en slapen…..

Dinsdag: een bijzondere dag, we gaan de gevangenis in. Van Jenny hebben we informatie gekregen over Adriaan van Ommering (http://www.helpadriaan.nl/) die levenslang heeft gekregen voor drugsbezit. We gaan een praatje maken, eten afgeven (het eten in gevangenis schijnt hier erg slecht te zijn) en een indruk krijgen  van een onbekend deel van Thailand. Na een boottocht en korte wandeling komen we bij de gevangenis waar ik me inschrijf als neef van hem. We dienen onze papieren in en krijgen dan te horen dat we te laat zijn voor het ochtendbezoek en moeten 2.5 uur wachten. DAT is een behoorlijke domper en we lopen maar heel rustig in dit niet toeristisch deel, weten nu wel wat de echte prijzen van eten aan de straat zijn (5 baht per stokje ipv 20, ruim 10 cent dus).

Keurig op tijd zijn we terug en we mogen bijna direct door naar de gevangenis zelf, moeten onze spullen aan een bewaker afgeven en mogen met het eten door naar het bezoekersdeel. Achter tralies en een dikke ruit zien we Adriaan verschijnen en zwaaien. Hij gaat direct zitten, pakt 2 telefoons (zodat we allebei kunnen luisteren en begroet ons super enthousiast: leuk dat jullie er zijn, bla bla bla. Het half uur is heel snel voorbij, we vertellen en vragen wat maar hij vertelt enthousiast en bedankt ons en Jenny voor al het eten en het bezoek. Het was een bijzondere ervaring maar veel prettiger dan verwacht en tevreden varen we weer terug naar de stad, pakken onze bagage op bij het hotel en gaan onze nachttrein opzoeken voor een reis naar Chaing Mai van 14 uur.

De trein staat keurig op ons te wachten en we zien nog veel mensen instappen met tassen vol eten en drinken. Dat is duurder aan boord dus alle Thai kopen dat vooraf. We willen wel eens in een restauratie eten en hebben nog geen honger dus zien wel. Schokkend vetrekt de trein met lichte regen op de ramen en al spoedig komt iemand met drankjes langsgelopen. We besluiten wat drinken te kopen en spelen een paar spelletjes. Dan komt de ober met eten langs en vragen we een kaart. We kunnen rustig verder spelen en onze gerechten worden rustig na elkaar op tafel gezet, wat een luxe ? We drinken nog wat en gaan op tijd naar bed want plots komt een dame alle banken afbreken en bedden opmaken. Het wordt een lange maar onrustige en slechte nachrust met veel geluid, ook door de oordopjes heen. Een aanrader om een keer mee te maken maar reken niet op veel slaap voor onervaren reizigers.

maandag 2 november 2009

hot hot hot in Bangkok!


Het was een lange en vermoeiende reis ,maar  we hebben er een zonovergoten Bangkok voor in de plaats gekregen, puffend bij 33 graden aan het zwembad in ons luxehotel :) ( we beginnen een beetje luxe om te acclimatiseren he, er is zelfs een haardroger aanwezig!)
Ikzelf ( leen)  heb redelijk veel last van jetlag, in de avond superwakker en `s morgens echt met moeite uit je bed kunnen.
Zaterdagavond hebben we niet veel meer gedaan,na de check-in in het hotel, iets gaan zoeken om te eten...we kwamen tussen de Thai, een soort straatresto, waar wonderlijk waar toch wel de menukaart in het Engels vertaald was. Eerste beproeving met de chopsticks :)


Zondagochtend richting Tailing Chan Floating Market vertrokken, met privé- longtailboat naar ginder. Heel veel eten en drinken te koop, geïmproviseerde restaurantjes met hun keuken in de floating bootjes...
Namiddag Grand Palace en Wat Pho bezocht (enorme liggende boedha van 46 m lang)
`s Avonds gegeten op Khoasan Road, straat met allerhande eetgelegenheden en winkeltjes, erg toeristisch maar wel gezellig...





Wat hebben we op deze korte tijd al geleerd:
- verhongeren zullen we hier zeker niet, op elke hoek van de straat eetstandjes met eten op stokjes of vers fruit
- Zowat alle Tuk Tuk chauffeurs werken wel voor iemand op commisie en proberen je wel ergens bij een vriendje van hun af te zetten die een of andere toeristiche tour verkoopt.
- muggen zijn onzichtbaar, maar ze zijn er wel :)
- Prijzen kunnen enorm verschillen, best even op voorhand informeren en naderhand goed onderhandelen

- Iedereen wil supergraag weten waar je vandaan komt, de eerste paar keer vertel je je verhaal, bij de derde en de vierde wordt het verhaal wat korter, daarna wordt het gewoon vervelend, ze willen je allemaal ergens naartoe laten gaan waar ze commissie hebben.

Maar.......het is hier heerlijk eten en de zon krijg je er gratis bij!!!!