donderdag 31 december 2009

Funny Laos


29 dec: om half 5 gaat de wekker want om 6.15 is onze vlucht naar Pakse. Leen voelt zich gelukkig een stuk beter dus we gaan zoals gepland en rond half 8 landen we. Even onderhandelen met de tuktuk en even later zijn we bij ons luxe hotel! Dit keer hebben we de goedkoopste kamer maar die is echt prima in orde: heerlijk bed, prima douche, wifi internet is super en het dakterras op de 7e heeft echt een schitterend uitzicht! Hier zullen we met oudjaar heerlijk kunnen eten :-)

We doen even rustig vandaag, Leen is toch nog zwak van afgelopen dagen. We kijken wat rond in Pakse en dat is snel gedaan, hier is niet veel te doen in het dorp zelf. In DE tempel komen we nog een monnik tegen die zijn Engels wilt oefenen en vraagt of wij Laos funny vinden: huh? Aaaah, telkens gebruikt hij funny voor alles wat positief is :-p A funny monk :-) We vergelijken nog wat ‘reisburo’s’ en boeken voor komende 2 dagen 2 leuke trips. We gebruiken het snelle wifi in het hotel (voor Laos dan) en komen Julia en Wolfgang nog tegen op een terras. Een leuke 1e dag hier….


30 dec: iets na 8-en worden we opgehaald voor onze dagtrip langs de watervallen, koffie en thee plantages en nog een ‘cotton village’. Onze chauffeur is een militair die een busje gekocht heeft en tijdens zijn vakantiedagen met toeristen rondrijdt om bij te verdienen en natuurlijk zijn Engels te oefenen…. Er zijn enorme plantages want de hoogte, grond en het warme klimaat behoren tot de beste ter wereld voor koffie en thee. De koffie is hier idd echt heerlijk, veel arabica bonen!



De 1e waterval is ongeveer 200m hoog maar we kunnen er helaas niet dichtbij. De volgende is ‘slechts’ 40m maar we staan in de nevel hier omhoog te kijken en zijn onder de indruk. Nummer 3 bestaat uit 3 opeenvolgende sierlijke watervallen maar na de 2e draaien we om omdat het erg ver lopen is en we nog even met onze voeten in het water willen. Aan een steigertje koelen we af en snel daarna komen een paar kinderen enthousiast over de steiger het water in plonzen. Met onze camera in aanslag doen ze extra hun best en we genieten van een heus waterfestival! Als wij gaan gaan ze over op een modderbad, goed voor de jonge huid :-))





In de avond gaan we met Wolfgang eten, Julia ligt wat ziekjes in bed. Maagklachten zijn blijkbaar niet zeldzaam hier, we duimen voor iedereen.




31 dec: vandaag worden we weer vroeg opgehaald om naar Wat Phu te gaan, het voormalige spirituele centrum van de Khmer beschaving en de ruïnes staan op de Unesco erfgoedlijst. Na 30 km staan wij bij de Mekong en moeten we uit het busje en wijst iemand ons een bootje aan. We stappen in en aan de overkant brengt de stuurman ons naar een busje dat ons naar de ruïnes brengt. Om half 12 moeten we ons terug melden.



De zon brandt fel en met dik 30 graden lopen we de berg op over oude paden, scheven trappen en langs grote renovaties: Frankrijk heeft 1 miljoen euro gedoneerd en dat is overal zichtbaar! Het is indrukwekkend hoe dit vroeger op pure mankracht is opgebouwd, groots en soms zeer bewerkelijk. Voor half 12 zijn we weer terug en onze chauffeur staat te wachten. We worden op verzoek nog bij een restaurant afgezet en daarna bij de boot. Een andere stuurman brengt ons naar de overkant en daar kijken we elkaar aan: wat nu? We besluiten maar terug te lopen naar de hoek waar we afgezet zijn en daar blijkt dat om 2 uur onze chauffeur terug zal zijn: gerustgesteld is het tijd voor een drankje en een spelletje :-)


We regelen nog wat zaken in Pakse en om 8 uur ontmoeten we Wolfgang en Julia voor ons 7-gangen menu op ons dakterras om een mooi jaar af te sluiten. Ach, we doen eens gek voor 8 euro… Er is muziek van de Mekhong rivier en we zien 2 vuurpijlen, het wordt hier duidelijk alleen voor de toeristen gevierd :-)


Wij hebben een interessant 2009 gehad met veel mooie momenten en verrassingen. We hebben er van genoten en willen iedereen bedanken die ons daarbij geholpen heeft.


Bij deze wensen we jullie vanaf het dakterras
een fantastische 2010!

Gelukkig nieuwjaar, Felican Novan Jaron, Bonne Annee, Prosit Neujahr, Felice anno nuovo, Godt Nyttår, Feliz Ano Novo, Gott nytt år!, S Novim Godom, ¡Feliz Año Nuevo!

maandag 28 december 2009

Kerstmaaltijd


24 december: Kerstavond….we hebben niets geboekt dus we zien wel waar we straks terecht komen. We storten snel nog even geld voor Music for Life, heben we een heel klein beetje kunnen volgen       (als de internetverbinding het toeliet), en het goede doel is nog vrij toepasselijk, malaria. Deze namiddag bezoeken we de Kuangsi waterval. Amai, we bevinden ons precies in een exotische oord, zo blauw ziet het water eruit. Je kan er ook zwemmen en er zijn toch wel wat mensen die er zich aan wagen (sommigen met kerstoutfit).



Voor het diner belanden we in Lao Lao garden, er zijn nog maar enkele tafeltjes vrij dus we hebben geluk. Het eten en de wijn smaken prima! Nadien zakken Roel en ik nog af naar de Hive- bar, waar een heuse Kerstparty aan de gang is.Hier lopen we 2 poolse meiden tegen het lijf die we in China ontmoet hebben… toeval wederom :-). We drinken nog een biertje samen en maken het niet te laat.


25 december: Merry Christmas… Roel heeft wat last van zijn maag dus we doen het wat rustig aan. Ik breng de vliegtickets naar Pakse in orde en mail nog wat hotels en guesthouses om een slaapplaats te zoeken in Pakse waar we met oud op nieuw zullen zijn. Julia en Wally gaan vandaag weg, dus we nemen nog even afscheid bij een kopje thee. We zullen elkaar zeker weerzien in Pakse!

`s Avonds treffen we Astrid voor avondeten. Het wordt een lichte maaltijd, gisteren was copieus genoeg :-).  En daarna volgt nog maar weer eens afscheid, Astrid zien we misschien nog terug op de 4000 eilanden in zuid Laos, who knows….


26 december: Vandaag vliegen we naar Vientiane, de hoofdstad van Laos. Met spijt in ons hart nemen we afscheid van onze mooie hotelkamer in Luang Prabang. We hebben ons hier ook een beetje laten gaan in het souvenirshoppen dus besluiten eerst nog maar een pakketje richting huis op te sturen. Aankomst binnen 2-3 maanden :-p. De luchthaven is erg klein. Naast de luchthaven heb je een supergoed zicht op de vetrekkende vliegtuigen, dat vindt de plaatselijke jeugd ook, die hebben zich in een nabije boom geïnstalleerd. Het valt ons op omdat er fietsen bij de boom staan :-). De securitycheck stelt niks voor: mijn flesje water mag gewoon mee (dezelfde dag als de aanslag op de Delta vlucht). Lao Airlines wordt gezegd niet de veiligste luchtvaartmaatschappij te zijn. We vertrekken mooi op tijd en landen na 40 minuten veilig in Vientiane.


In het hotel blijken ze geen weet te hebben van onze reservering en ze zitten vol. Pff, dan maar op zoek naar een andere kamer. Een half uur later zijn we al geïnstalleerd want ze liggen bijna naast elkaar hier. Vandaag voel ik me minder lekker dus ik las een rustpauze in…… en Roel moet maar even alleen gaan dineren :-(.

27 december: Bij het ontbijt komt Marco ineens voorbij, de Nederlander die we in Phonsavan leerden kennen. De gezondheid gaat iets beter maar niet top, dus we blijven dicht bij huis. Vientiane is echt niet zo groot en te voet dus goed te doen. Het is de kleinste en rustigste hoofdstad waar we ooit geweest zijn! We bezoeken enkele tempels en markten en `s avonds huren we een brommertje om naar Patuxai te gaan kijken, de plaatselijk Arc de Triomphe.  Een boog omringd met muzikale fonteinen. Een hele populaire plaats voor de plaatselijke bevolking om de zondag door te brengen en erg gezellig. We sluiten af met een Leffe tegenover het hotel, bijna thuis :-)


28 december: reizigersdiarree, ik weet er alles van! Ik blijf vandaag aan bed gekluisterd en kijk Tom en Jerry de movie in Laotiaans….. Roel gaat wederom alleen op pad. Hij crosst rond op het brommertje, haalt beschuiten, gaat naar de apotheker….. is gewoon lief:-)

Ik (Roel) ga terug naar de Patuxai om het uitzicht van boven te bewonderen. Ik kom er nog een jonge Laotiaan tegen die uitgebreid verteld over zijn leven en opleiding in de kloosters. Hij oefent graag zijn Engels want hij wilt later onderwijzer worden of in de toeristenindustrie, toch geen echte Monnik dus :-)


Daarna rij ik even door naar Wat That Luang, 1 van de belangrijkste stoepa’s van Laos. Hier probeert een jongetje me vogels in een kooitje te verkopen maar ik weiger. Hij komt daarna rustig naast me zitten om te lezen wat ik opschrijf en geeft nog een compliment op mijn zonnebril. Ook hij wilt volgens mij zijn Engels oefenen en/of even gezellig kletsen :-). Als lunch wil ik een gebakken banaan en de dame vraagt 10.000 kip voor 3 stuks. 1 euro vind ik te duur en 3 te veel dus ik wijs er 1 aan en vraag de prijs. Volgens mij denkt ze dat ik 1.000 voor 1 wil betalen en dat is ook goed. Huh??????

Na de stoepa rij ik nog even rond maar een ander museum maar dat lijkt gesloten. Als je hier een brommer huurt moet je trouwens de helm goed vastsnoeren anders kan ie bij 50 km/h in je nek schuiven, echt veilig dus :-( Daarna terug naar Leen (zie boven) en in de avond met Marco samen iets eten en de rugzakken weer inpakken: morgen vliegen we om 6 uur naar Pakse:-(

donderdag 24 december 2009

Balletje balletje


19 dec: vandaag moeten we op tijd op want om half 9 vertrekt ons busje vanaf een ander hostel naar Phonsavan, 8 uur rijden van Luang Prabang. Althans, half 9 is de planning….. Met een kleine vertraging worden we met een busje naar een busstation gebracht vanwaar we met een ander busje verder gaan. We vinden op de achterbank nog een videocamera die iemand vergeten heeft en na 15 minuten begrijpen ze bij het busstation dat we die willen afgeven voor de eigenaar, pfffff…. De waarde van talenkennis moet toch niet onderschat worden.



De rit is 8 uur over bergweggetjes met fantatisch uitzicht en langs veel interessante dorpjes waar de kippen, varkens, honden en ook inderen en volwassen met toeteren gewaarschuwd worden om op tijd aan de kant te gaan. Er gebeuren hier regelmatig ongelukken maar gelukkig bijna nooit met mensen als slachtoffers.


Na 8 uur ben ik (Roel) HEEL ERG BLIJ dat we er zijn want is ben zelden zo ellendig uit een auto gestapt. De weg zit vol scherpe bochten en vasthouden om te blijven zitten werkt niet echt mee. Gelukkig kunnen we snel iets lekkers gaan eten met Marco die bij ons in de bus zat. Daarna snel naar bed want in Phonsavan is erg weinig te beleven in het dorp zelf. Geen toerist komt hier voor het dorp zelf!



20 dec: om 9 uur worden we opgehaald bij ons hostel en vertrekken we met 9 toeristen en een leuke gids naar de vlakte van de kruiken. Er is veel onduidelijkheid en discussie over de oorsprong van deze kruiken van ruim 2000 jaar oud, maar ze zijn wel heel mooi en bijzonder om te zien. Over 3 lokaties verspreid liggen diverse kruiken in verschillende grotes.Waarschijnlijk zijn ze voor begrafenissen gebruikt maar nu is het een trekpleister voor toeristen. Helaas is een deel door bombardementen verwoest tijdens de Vietnam oorlog. Als de Amerikanen vanuit Thialand niet hun bommen in Vietnam konden droppen deden ze dat op de terugweg boven deze streek omdat het te gevaarlijk was er mee terug te landen. De bewoners moesten toen regelmatig in grotten vluchten om niet getroffen te worden. Er zijn nog veel plaatsen die niet veilig zijn om te betreden omdat ze niet geruimd zijn.


We zien de 3 vlaktes, een Lao Lao stokerij (rijst whisky) en een geraamte van een Russische tank. Dat alles over zeer stoffige zandwegen, alles in de omgeving lijkt wel rood van het stof! We kijken dan ook uit naar een lekker biertje terug in Phonsavan om onze kelen te spoelen. Maar zo warm als het overdag is met de zon, zo koud is het als de zon in de avond achter de bergen zakt en al snel hebben we truien en jassen aan. We leven dus mee met het thuisfront onder een mooi pak sneeuw:-)


We gaan met 4 andere deelnemers van onze trip gezellig samen eten in een Indisch restaurant en dat smaakt prima. We kunnen alvast met culinair plezier naar India uitkijken :-) Daarna maar weer op tijd naar bed nog even een Engelse film kijken op tv want veel is er hier nog steeds niet te doen…..



21 dec: we mogen weer terug naar Luang Prabang!!!! Over die lange slingerige bergweg :-( Maar met een andere chauffeur en een betere plaats in de bus valt het heel erg mee. De groep is erg gezellig en de chauffeur wilt graag zijn Engels verbeteren dus kan ik bijna vragen wat ik wil:-)


We hebben al vaak groepjes kinderen of volwassen ballen zien overgooien waarbij de vrouwen vaak schitterend traditioneel gekleed zijn. Dit is blijkbaar een paar weken per jaar na de oogst om de gedane arbeid te vieren. Degene die de bal laat vallen moet een lied zingen. Ook wordt het soms gebruikt door mannen om de ballen naar een aastaande bruid te gooien, maar die moet dan naar de ouders gebracht worden en de rest van het verhaal is niet helemaal duidelijk. De chauffeur heeft zeker nog wat te oefenen met zijn Engels hoewel het voor hier erg goed is, veel beter dan mijn Lao…



We passeren 2 oogstfeesten en een bruiloft. Blijkbaar duurt een bruiloft een hele dag als de familie rijk is of een halve dag als ze arm zijn. Verder moet er eerst een Lao lied gezongen worden en daarna volgen vaak populaire Thaise liedjes. Omdat Laos klein en arm is kijken ze vaak naar Thaise zender bij gebrek aan eigen kanalen. We zien vaker dames meezingen met liedjes als ergens een tv aanstaat, het is een vrolijk volk.



In Luang Prabang spreken we met mensen uit onze bus af: een jong Duits stel (Wolfgang en Julia) en een Brit Richard. De avondmarkt barbecue vis en kip zijn om je vingers bij af te likken, letterlijk en figuurlijk. Nog heel veel verhalen erbij en weer een erg gezellige avond. We besluiten morgen om weer af te spreken!



22 dec: Na 3 drukke dagen slapen we even bij en wandelen door de stad. Het is hier bijzonder toeristisch maar tussen de rivieren Nam Ou en Mekhong gelegen op 800 meter hoogte is het hier een heerlijk klimaat met prima uitzicht. Het was bljkbaar met een reden vroeger de hoofstad van Laos. We bekijken wat tempels die hier toch weer anders zijn dan in Thailand, lopen langs de rivieren en bekijken de zonsondergang vanaf That Chomsi (soor tempel) op Phousi Mountain vanwaar we de omgeving kunnen bewonderen. Dan snel wegwezen want de muggen komen na een warme dag ‘eten’. Het is hier overdag tegen de 30 graden maar in de avond en ochtend een frisse 15 graden.



Zoals afgesproken zien we om 7 uur Wolfgang, Julia en Richard weer en gaan lekker fondue-en: in het midden bak je vlees en vis en langs de rand is bouillon was je de noodles en groente kunt koken. Het is zo gezellig dat ze in het resto blij zijn als wij als laatste eindelijk vertrekken:-)


23 dec: om 6 uur gaat de wekker :-( Vandaag gaan we kijken naar de Reras: de bedelronde van de monniken. Dit is een boedistisch ritueel gebaseerd op hun voorbeeld Boeddha die zo ook zijn eten bij elkaar verzamelde. Mogelijk gaat dit verdwijnen omdat een aantal toeristen onbeschoft met hun camera zicht tussen de monniken wringen of bijna in hun gezicht flitsen. We schamen ons voor ‘ons soort’ terwijl we van de overkant van de straat discreet toekijken.


Na een snel ontbijt gaan we naar de boot voor onze tocht over de Mekhong naar de grotten van Pak ou, een boedistische cultusplek met diverse beelden in 2 grotten. Weer eens wat anders maar we zullen het niet direct aanraden. Dankzij 2 passagiers van onze boot die erg laat terugkomen missen we onze bus naar de waterval en gaan de rest van de middag in de zon lezen, schrijven en verder plannen voor onze reis, een prima alternatief. Morgen gaan we dan wel naar de watervallen van Tad Kouang Si. Nu hebben we wel nog even tijd voor de avondmarkt voordat we weer met de groep Mekhongvis gaan eten en meer verhalen delen.


woensdag 23 december 2009

Fijne kerstdagen!


Vanuit een warm zonnig Laos wensen we onze 'lezers' een gezellig wit kerstfeest



en een fantastisch 2010 met veel mooie reizen,



 een goede gezondheid, veel liefde, geluk enz!

vrijdag 18 december 2009

Ons 1e miljoen….


15 dec: In Mengla is niet veel te doen, er staat een hotel voor mensen die de aansluitende bus missen maar gelukkig kunnen wij om 9 uur alweer verder naar Luang Nam Tha in Laos dus hoeven we maar heel even hier te blijven. We zijn blij want na 4 weken willen we wel eens iets anders dan die spugende Chinezen….



Na een uur stoppen we aan de eerste grenspost, hier moeten we een stempel krijgen om China buiten te gaan. Wij zijn hier weeral maar eens de enige westerlingen en worden aan een klein kruisverhoor onderworpen…maar krijgen toch allebei onze stempel ;-) Daarna moeten we enkele minuutjes door niemandsland om dan aan de Lao kant een stempel te gaan halen. Dit verloopt zonder al te veel vragen….JOEPIE! We zijn nu officieel in Laos, het weer en ons humeur wordt er ineens een stuk beter op :-)



De rit van aan de grens tot aan Luang Nham Tha gaat tussen mooie natuur en groene gebergtes door. Het busstation waar we worden gedropt ziet er een beetje armazalig uit. We regelen een tuk tuk naar het centrum, maar hebben geen Lao geld dus regelen dan maar iets in Yuan en dat werkt. De tuk tuk zet ons klantvriendelijk pal in het centrum af aan het wisselkantoor. Hier wisselen we al onze resterende Yuan voor Lao Kip….ineens zij we miljonairs!!! Een miljoen kip is ongeveer 80 euro maar je kunt er hier toch best veel mee doen.

Luang Nham Tha kan je in een half uur rondwandelen en bestaat uit een hoofdstraat met resto`s, guesthouses , internetcafes en (motor)fietsverhuurshops.  Het guesthouse waar we een kamer vinden serveert heerlijke steak met blue chees saus! De Franse invloed is hier zeker nog te merken (Laos is een voormalige Franse kolonie).

We kunnen ook eindelijk weer zelf onze blog updaten….en op facebook :-)) dus we zijn beiden een tijdje online om bij te werken. `s Avonds lopen we Astrid tegen het lijf, 1 van de Zwisterse meisjes die we een paar weken geleden in Yangshuo hebben ontmoet.  Even gezellig bijbabbelen tijdens avondeten en plannen maken voor kerst.


De kerstsfeer is hier ook wel een beetje aanwezig….. Ze hebben overal wel wat lampjes en slingers omhoog gehangen in de bomen, gewoon om de toeristen een beetje kerstgevoel te geven volgens mij want zelf vieren ze het niet.

16 december : Aangezien Luang Nam Tha zo klein is gaan we maar een stel fietsen huren om de omgeving te verkennen.  Er is een waterval  een 6-tal kilometer verder, dat gaat wel over zeer moeilijk befietsbare onverharde weg…. dus na 10 minuten besluit ik (Leen) dan ook maar om mijn gewone damesfiets even terug te gaan inruilen voor een mountainbike :-(. Hadden ze dat er niet even kunnen bijzeggen?  Onderweg naar daar komen we voorbij een reeks traditionele , arme dorpjes met houten hutjes…. maar wel mega satellietontvangers in de voortuin.


We genieten van de lunch en het zonnetje aan het water. Roel wil even zijn handen gaan wassen en verliest voor de 2de keer zijn zonnebril in een waterval! (een ezel stoot zich niet tweemaal aan dezelfde steen?).  En hoeveel geluk kan een mens hebben? Hij vindt hem even later ook gewoon een paar meter verder weer terug….shit, weer geen reden om een nieuwe zonnebril te kopen ;-)


17 december:  We hebben al zolang zitten piekeren over een beetje een logische planning door Laos en we hebben de knoop doorgehakt, vandaag gaan we naar Oudom Xai. We hadden gedacht eerst een trekking te doen hier in het het noorden, maar toch maar besloten om die in het zuiden te doen. Hier zou het heel erg gelijkaardig zijn met wat we in Thailand hebben gedaan aangezien het in hetzelfde gebied is.

In het busstation hangt wel een gezellig sfeertje. Veel Laotianen zitten gekluisterd aan de tv, er is een kampioenschap petanque bezig. Petanque spelen ze hier echt overal….nog een invloed van de Fransen…. Ah ja en de baguettes die we vanmorgen aten ook!


Op de bus is het een hobbelig avontuur. Eerst geraken we al niet gestart en een hoop mensen gaan helpen om de bus een eind achteruit te duwen zodat ie kan starten. Oef! Gelukt…. nu is het kwestie van niet stil te vallen gedurende de 4 uur durende rit......

We gaan langs kronkelige onafgewerkte wegen en we worden helemaal door elkaar geschud en toch worden we niet busziek…. We gaan aan zo`n ongelooflijk trage snelheid…. geen kans toe. Na ongeveer 2 uur komen we in een file terecht….????? Hier file? Vrachtwagens hebben de weg geblokkeerd want er moeten betonnen rioleringsbuizen afgeladen worden. Er zit niets anders op dan gewoon te wachten… Doodnormaal hier en niemand maakt zich druk. Wij evenmin, want we moeten hoop en al maar 20 minuten wachten. De bus kan dan met moeite weer gestart worden, pffff. Wel raar om nu te lezen dat er 'thuis' files zijn door de sneeuw......


Oudom Xai is een stadje, groter dan Luang Nam Tha, maar het ziet er niet heel aantrekkelijk uit. We maken een kleine avondwandeling over de heuvel Phu That (DE bezienswaardigheid), eten wat ….en morgenvroeg de bus op naar Luang Prabang. Die weg zou in betere staat moeten zijn :-)).

18 dec: Het is toch weer een lange rit :)  Van een local bus moet je ook echt niet veel luxe verwachten. Gelukkig zijn Roel en ik niet al te groot want veel beenruimte is er niet. En als je denkt dat de bus vol zit, dan kunnen er nog wel een aantal mensen bij. En als je dan nogmaals denkt dat de bus ECHT vol zit dan kumen er toch nog 3 mensen bij. Propvol, krukjes in het gangpad, en zo schodderend 5 uur lang naar Luang Prabang.

Rit overleefd, en onze resterende tijd heel nuttig besteed aan het zoeken naar een leuk en betaalbaar Guesthouse voor de kerstdagen. Missie volbracht :)

Morgen gaan we maar de Vlakte van de Kruiken in Phonsavan en zullen op de 21ste weer terug zijn Luang Prabang tot na kerst. Nu is het tijd om terug naar de gezellige straat te gaan om een leuk restaurant uit te zoeken voor vanavond, mmmmm....

dinsdag 15 december 2009

Een vermoeiend hoogtepunt


6 december:  Sinterklaas vandaag :-), kennen ze hier niet, dus we doen er ook verder niets mee. We verlaten Yangshuo vandaag, nemen een bus terug naar Guilin en stappen `s avonds op de nachttrein naar Kunming in de Yunnan Province. Dit zou de mooiste provincie van China moeten zijn, we zullen het snel weten. We genieten van een rustige reis, we hebben het compartiment voor ons alleen!

7 december:  We checken in in een gezellig hostel en verkennen Kunming, niet de meest spectaculaire stad. We zoeken een outdoorshop want willen nog een lakenzak kopen. Dat lijken ze niet te hebben. Roel wil nog een kompas kopen, omdat het zijne niet meer echt het noorden aangeeft, maar de geen enkel van de kompassen in de winkel doet het beter. Made in China?



8 december: We zijn van plan om de trekking door de Tiger Leaping Gorge in Lijang te doen, dus we bereiden alles voor, de vlucht naar daar en terug, informatie over de trail en het weer, enz…Tiger Leaping Gorge is (1 van de) de diepste rivier vallei (15 km lang, 2000m hoge kliffen vanaf Jade Dragon Mountain op 5596m).
`s Namiddags gaan het naar het park aan Lake Dian waar we ons rot amuseren met het voeren van de meeuwen.  We gooien het in de lucht en de meeuwen hangen klaar om het zo te pakken. Er staat ook een Chinese cameraploeg in de buurt, die ons meteen op film zetten, dus binnenkort op Chinese TV: The Bold and the Beautiful feeding seagulls!
In het hostel `s avonds hebben ze de lekkerste pasta, dit is toch even het vermelden waard. Chinees eten is lekker, maar van tijd tot tijd een lekkere pasta of pizza kan zooooo goed smaken!


9 december: Vandaag vliegen we naar Lijang (tegen Tibet aan) want van daaruit willen we de trekking door de Tiger Leaping Gorge doen. We zouden deze afstand ook per bus kunnen doen, maar we verkiezen drie kwartier vliegen boven 9 uur bus voor maar een paar euro extra :-). Er is echter behoorlijk wat turbulentie dus we worden behoorlijk geschud, zo erg hebben we nooit meegemaakt. Het wordt een dag vol vervoer: na een bus, vliegtuig, bus, taxi, en nog een laatste bus komen we aan in Qiautou, waar de trekking begint. We logeren in Jane`s hostel om morgenvroeg te beginnen stappen.  Niet veel andere klanten bij Jane (die vroeger eigenlijk John was), nog een Israeli met een rastakapsel, een vriendelijke Australische familie en een Indisch koppel.  We proberen nog een internetaansluiting te vinden in het dorp, met het woord in Chinees en wat gebarentaal slagen we erin het enige `internetcafé’ te vinden, waar de plaastelijke jeugd heel de dag online zit te gamen :-).


10 dec: we staan vroeg op en beginnen vol goede moed aan de tocht. ’s Morgens in de schaduw is het echter nog erg koud maar we stijgen snel en de zon zakt dus de lagen gaan snel uit en in een t-shirt genieten we van het fantastische indrukwekkende uitzicht. In het 1e dorp komen we veel Chinezen tegen, vreemd. Even later zien we een bruiloft en begrijpen de drukte. De bruidegom staat bij de ingang sigaretten uit te delen en de bruid pitten. Ander land, andere gewoonte blijkbaar …  De tocht is een fysieke inspanning en met slecht weer lijkt het ons op een aantal plaatsen niet echt veilig, maar het is echt de moeite waard! Dit wordt terecht als 1 van de mooiste stukjes van China genoemd. En omdat we buiten het seizoen zitten komen we de hele dag bijna niemand tegen, wat een tegenstelling tov de drukke steden van afgelopen weken. We horen soms ‘onweer’ wat dynamiet blijkt te zijn van de wegwerkzaamheden. Verder alleen rustige natuurgeluiden, zelfs geen rochelende Chinezen :-)
Om half 5 komen we bij guesthouse Half Way maar besluiten we nog 1.5 uur door te lopen naar het volgende guesthouse: Tina`s. Dit geeft ons morgen meer tijd om af te zakken naar de rivier. We lopen een mooi stuk langs indrukwekkende afgronden en kleine watervallen, soms moeten we over stenen een droge weg zoeken maar in het droge seizoen is dat geen probleem. Tegen 6 uur zien we een dorpje voor ons liggen en kijken uit naar onze douche, het is toch een lange vermoeiende dag geweest. De afdaling is vermoeiend maar de ontvangst bij Tina`s is gastvrij. We kunnen elke kamer kiezen, we zijn de enige gasten. Oeps, echt low season….. We krijgen een grote kamer met prima douche en proberen even later uit de menu kaart wat lekkers te kiezen. Als we tegen 8-en zitten te wachten op onze appeltaart (die wordt hier dus ECHT vers gemaakt voor je en smaakt HEERLIJK) komt het Indisch koppel binnen. Ze hadden een stuk verkeerd gelopen en het laaste stuk ging in het donker toch erg langzaam. Het personeel had hun lampje gezien en was ze gaan halen.
We zetten onze elektrische deken aan en kruipen voldaan in bed, dit was een hele mooie dag……


11 dec: GEFELICITEERD! Vandaag is Leen jarig! We zitten zonder bekenden of internet in een afgelegen bergdorp met onze basic uitrusting in onze rugzakken maar het uitzicht en weer zijn echt super hier! Een hele bijzondere verjaardag!
Na een flinke portie rijst met groenten dalen we af naar de rivier. Het pad is aangelegd maar toch zwaar want de wand loopt hier bijna stijl omlaag. Bij de rivier voelen we ons heel klein als we omhoog kijken, dit is echt een ander stuk van China….
Na een kleine rustpauze en veel foto’s besluiten we langs een andere route omhoog te gaan, ladders klinken aantrekkelijker dan de steile helling omhoog lopen. Mmm, dat is misschien relatief want de 1e ladder is toch wel erg lang…. Boven gekomen kijken we beter niet terug omlaag en lopen snel door. De andere ladders zijn een stuk korter en rond 1 uur zitten we in de zon terug bij Tina te eten. We komen wat toeristen tegen die de andere kant uit gaan en delen ervaringen.
In de zon lopen we terug naar Half Way en drinken op het terras een heerlijk biertje op Leen haar verjaardag! Weer zijn we de enige gasten maar voor het eten komen nog 2 Amerikanen uit Alaska (gezellige vissers) en 2 Engelsen aan zodat we toch een gezellige avond aan een volle tafel eten en drinken.



12 dec: ontbijt met een heerlijk uitzicht en dan terug naar het begin. Om tijd te sparen en zeker een bus te halen besluiten we de lage route terug te nemen langs de weg. Normaal zijn hier busjes die je terugbrengen maar door de wegwerkzaamheden nu is dat niet mogelijk. De weg begint prima maar al snel komen we aan de werkzaamheden en we begrijpen meteen waar die wolken boven de rivier in de verte door kwamen: het lijkt hier wel een zandstorm. We worden met vlagen gezandstraald en als een vrachtwagen langskomt moeten we echt dekking zoeken. Onze tanden knarsen al dus we lopen door zonder te eten of drinken. We komen nog langs een helling waar continue stenen omlaag rollen dus als een soort behendingheidsspel passeren we hier. Maar na ongeveer 2 uur zijn we er voorbij en staat een busje te wachten op passanten. We zijn de zand beu dus 10 minuten later zijn we terug bij Jane, drinken wat en gaat met de bus terug naar Lijiang. De tocht was super gaaf maar we zijn blij weer terug in de bewoonde wereld te zijn!
We genieten van een heerlijke douche en de zon. Lijiang Old Town is een gezellige kern met leuke straatjes, veel water en eindelijk genoeg volk in ons hostel. We komen zelfs bekenden tegen van onze trekking  In het hostel dat we hebben uitgekozen, Mama Naxi, is het de gewoonte om `s avonds een family dinner te doen dus wij sluiten graag aan. Er worden ook constant bananen, appels, mandarijen en thee uitgedeeld. Mama naxi zorgt goed voor haar gasten!


13 dec: Uitslapen, wassen, rondkijken in de buurt en genieten van het mooie weer. Het lijkt wel echt vakantie :-p Na 3 intensieve dagen een heerlijke rustdag hoewel we natuurlijk weer dingen uitzoeken voor het vervolg van onze reis. Morgen beginnen we aan onze reis naar het zuiden, China uit en Laos in. We zijn benieuwd wat we na 4 weken China mogen verwachten.

14 dec: Vandaag weer veel reizen:  we vliegen van Lijiang terug naar Kunming en kijken daar nog een paar uur rond voor we rond half 8 bij onze bus komen. Het is hier niet helemaal duidelijk maar via de Chinese tekens weten we toch zeker dat het onze bus is. Er moet weer een hele berg bagage mee wat meer op een handeltje lijkt dan van de passagiers, maar het is China.  We worden er op gewezen om ons geld en waardevolle dingen dicht bij ons te houden `s nachts, er zouden wel eens dieven met messen aan boord kunnen zijn….amai, met een klein hartje gaan we toch maar de bus op. We moeten meteen liggen want stoelen zijn er niet en het ligt niet eens verkeerd. Na een half uur stoppen we echter weer en staat er een busje voor ons op de vluchtstrook vol dozen en die moeten blijkbaar ook nog mee. Die chauffeurs beunen redelijk bij volgens ons. Daarna stoppen we elke paar uur, pikken nog wat passagiers en bagage op (Chinezen vinden dit heel normaal) en om 7 uur 's morgens komen we in Mengla aan, onze tussenstop naar Laos.

PS Voor wie het nog niet doorhebben: je kunt op de foto's klikken om ze groter te zien

zaterdag 5 december 2009

Bamboo raft

Dinsdag 1 dec: vandaag staan we om 8 uur klaar omdat we
opgehaald worden voor de Longshi rijst terrasvelden. We zijn
alleen met een chauffeur in een grote bus voor 30 personen.
Laagseizoen?!?! Even later stoppen we gelukkig bij een hotel
en stappen er 2 senioren in. Uh, was dit niet een klim langs
de rijstvelden?? Daarna stappen gelukkig ook veel jongeren
nog 1 en een uur later zit de bus vol europeanen en
chinezen. De gids ratelt een heel verhaal af in het chinees
en tot onze grote verbazing is het verhaal in het engels
even lang en snel, grappige hyperactieve gids!
Uiteindelijk komen we bij onze 1e stop en mogen we tegen
meerprijs een show zien met de longhair women, hun haar komt
tot op de grond. De show is iets te nep voor onze smaak en
ik (Roel) ben uiteindelijk 1 van de vrijwillegers die in een
show met een lokale bruid mag trouwen. Gelukkig mag ik even
later weer met Leen naar buiten langs de verkopers en gaan
we eindelijk naar de rijstvelden.

We zijn met onze nieuwe jassen aan vertrokken maar die zijn
al uit, we hadden beter zonnebrand meegebracht. We lopen
door de dorpjes omhoog langs de rijstvelden en het uitzicht
is super. Halverwege hebben we een heerlijke lunch, de
truien gaan ook uit en vol nieuwe energie lopen we het
laatste stuk omhoog naar de top, heerlijk in de zon en
gezellig met Polen en Italianen van onze groep. We delen
reisverhalen en tips en genieten van het uitzicht en de zon.
Voldaan zitten we weer 2 uur terug in de bus en dit keer is
de gids gelukkig stil en kletsen we nog met onze groep.
Woensdag 2 dec: vandaag gaan we op ons gemak in Guilin
rondkijken. We boeken eerst ons treinticket naar Kunming
voor zondag. Met een briefje in het Chinees van ons hostel
komt het helemaal goed. We staan voor een loket waar ik
iets lees van 8:30-11:00. Zou deze rij over 5 minuten
sluiten? Ik ga in de andere rij staan en even later sluit
het loket idd voor Leen haar neus: pauze. Ik ben echter snel
aan het loket en de dame snapt ons briefje prima. Ze vraagt
zelf in het Engels wat details, 100% meegevallen!

We pakken nu de bus naar het Seven Star park, met onze kaart
en het kompas weten we wanneer we moeten uitstappen en in
het bewolkte weer lopen we het park in: een groot verschil
met gisteren en we zijn blij met onze jassen. Het park is
wel mooi en er is 1 panda slapend te zien in de dierentuin
maar dan begint de regen en besluiten we snel terug te gaan.
We hebben een sauna gezien en willen wel een keer relaxen
hier voor 5 euro :-)
De sauna blijkt gescheiden te zijn dus we gaan ieder onze
eigen kant uit. Er staan 2 jongens die mijn kleren ophangen,
de douche aanzetten en mijn naar het stoombad wijzen.Ik
krijg een handdoek en een glaasje thee. Daarna nog een
zoutscrub en de sauna in. Lekker douchen, nieuwe handdoek,
aankleden en even rustig zitten in een zaal met fauteuils,
tv en weer een glaasje thee. Dan komt Leen ook terug en ze
had alleen een stoombad, geen sauna of scrub. Typisch
voorbeeld van de mannencultuur hier in China, vrouwen tellen
niet echt mee.
Donderdag 3 dec: vandaag gaan we met een bambooraft naar
Yangshuo. We zitten eerst een heel stuk in een busje en
komen dan via een zandweg bij de rivier aan. Zoals overal
wordt ook aan de zandweg gewerkt met machines maar ook veel
handenarbeid. Hier tellen vrouwen wel mee want ze graven en
tillen net zo hard.

Onze Chinese gids/stuurman helpt ons met onze zakken en in
een lekker zonnetje glijden we stroomafwaarts. Met een kaart
en veel wijzen en symbolen legt hij ons vriendelijk uit waar
we wat kunnen zien. Het is echt een hele mooie tocht en de
bergen zien vanaf het water indrukwekkend mooi uit. Na dik 2
uur moeten we echter overstappen in een bus maar die zit
blijkbaar al goed vol. We worden nog ergens tussengepropt en
ik zit naast de chauffeur op een houten plank. Hard maar een
super uitzicht! De tijd vliegt snel voorbij en rond 4 uur
zijn we in Yangshuo. We lopen door het centrum (autovrije
promenade, heerlijk!) en komen bij ons hostel. We hebben dit
keer een mega grote kamer in een nieuw hostel met een bar op
de 5e verdieping en super uitzicht! We drinken daar wat en
kletsen met andere gasten. Een gezellige groep en even later
gaan we met 10 personen samen eten. We zitten aan de
grootste tafel en bestellen samen diverse gerechten die
rouleren, echt super gezellig. De combinatie van rijstwijn
en bier smaakt heerlijk en terug aan de bar blijft het erg
gezellig. We vallen zeer voldaan en moe in ons bed snel in
slaap.
Vrijdag 4 dec: we hebben afgesproken om met Astrid en Marina
(2 zwitsers uit de groep) te gaan fietsen langs de Yulong
rivier. Een tocht van 4 uur over grotendeels onverharde
wegen dus onze mountainbikes met vering . Buiten de stad
wordt het snel rustig en horen we vooral onze banden over de
kiezels rollen en fietsen we van de harde weg af door de
dorpjes met waterpompen buiten naast grote
satellietontvangers: de prioriteiten zijn duidelijk. We
volgen de route via rode pijlen op huizen en palen genieten
van de rust en ruimte. Dit is China zonder toerisme,
authentieke dorpen uit onze oude tijd afgewisseld met
stukjes moderne techniek.
We pauzeren regelmatig om wat te eten, drinken of gewoon
rustig rond te kijken. Daarna even in het hostel opfrissen
en gaan we met zijn 4-en in het dorp wat eten en kletsenover
reizen. Een zeer ontspannen avond na een ontspannen dag.
Zaterdag 5 dec: uitslapen en dan rustig in het dorp
ontbijten, mijn 2 broeken laten herstellen (5 yuan voor echt
mooi handwerk) en een kado voor Leen haar verjaardag
uitzoeken. We hebben hier hele mooie fleece windstoppers van
North Face gezien in de vele shops en al snel ziet Leen een
mooi model. Na veel passen qua maat en kleur komen we op de
prijs uit. 70 euro is toch echt teveel voor ons maar na een
paar minuten heb ik voor 12 euro een heel mooi kado :-). We
verwachten dan ook niet DE kwaliteit, maar de jas past Leen
goed. We doen nog even onze was (gratis in dit hostel) en
gaan dan op het terras rustig lezen in het zonnetje: echt
vakantie!
We ontmoeten weer leuke mensen met interessante reisverhalen
en na het eten gaat het weer lang door: een prima hostel, we
zullen het missen.

maandag 30 november 2009

Lookie lookie

27 november: Suzhou is bekend om zijn waterlopen en tuinen dus we bsluiten om deze te gaan verkennen op de fiets. De fietsen van het hostel zijn een beetje remloos maar we moeten het er maar mee doen J. We kiezen de bekendste tuin om te bezoeken en zullen voor deze 5 ha grote tuin wel een aantal uur nodig hebben. Wat moet je je voorstellen bij een Chinese tuin? Een samenspel van vijvers, bruggen, rotsen, paviljoenen, prieeltjes, gebouwen, bomen, planten,…..allemaal wel handmade, rekening houdend met hoe de natuur er al was. Europese tuinen bv. zijn gewoon vanaf nul helemaal symmetrisch opgebouwd rond iets.

Er hangen een aantal foto`s op van bekende mensen die de tuin al bezocht hebben, zowel Koning Boudewijn en Koningin Fabiola als Koning Albert , Guy Verhofstadt en Koningin Beatrix hebben deze tuin al bezocht! Hij behoort dan ook toch het Unesco Werelderfgoed, zoals zoveel plaatsen in China die we al bezocht hebben eigenlijk J

We nemen nog een kijkje in het nabijgelegen museum, gratis inkom en het is er warm. Hier Suzhou is het gemiddeld 13 graden overdag, niet echt koud maar zeker niet warm en ze hebben bijn a nergens verwarming (ook niet op de hostal, dus `s avond in bed kruipen is echt koud!). Dus soms zoeken we gewoon een bar die er wat duurder uiziet gewoon omdat ze daar waarschijnlijk wel verwarming hebben J

’S avonds regent het! We halen voor de eerste keer in een maand onze regenjas dus maar boven L.We kiezen een resto uit de Lonely Planet waar ze spare ribs blijken te hebben, maar bon, het was een gefrituurde rib…

28 november: Vandaag is blijkbaar de dag van de fotoshoots J. Op elke hoek van de straat staat een mooi meisje kou te lijden in haar veel te dunne jurkje terwijl de fotograaf aanwijzingen over de poses geeft.

We gaan naar Tiger Hill, een plaats die een must zou zijn bij een bezoek aan Suzhou. Een heuvel met een grote scheve toren bovenaan en nog mooie tuinen, vijvers en paviljoenen er omheen…. een mooie verzamelig van speciale stenen, maar we waren er nu niet van overdonderd. Op de bus zien we nog een staalje van het respecht van de Chinezen voor ouderen. Altijd zullen ze voor hen hun plaats afstaan, daar kunnen wij misschien nog iets van leren.

Aan de ingang van het domein staan nog wat verkopers noten te verkopen. We laten ons verleiden, maar opgewarmde pistachenoten zijn echt niet te vreten! De bedelaar een paar meter verder is er wel blij mee J.

De uitgang van het domein passeert natuurlijk langs allerei souvenirshops, daar horen we het beste Engels van alle verkopers.Verder dan lookie lookie, dat horen we bij bijna elke shop, komen ze niet J

29 november: Vanavond hebben we onze vlucht van Nanjing naar Guilin, dus we moeten met de trein van Suzhou terug naar Nanjing. Een makkie toch? Dat dachten wij ook J. Wij hebben keurig onze treinnummer, bestemming en het uur opgeschreven, maar de kerel aan het loket blijft maar nee zwaaien met hoofd en handen. We begrijpen er niks van. De jongen achter ons in de rij praat een beetje Engels en legt ons uit dat alle tickets voor Nanjing uitverkocht zijn! Het is zondag en alle Chinezen uit Suzhou hebben dan maar besloten om naar Nanjing te gaan of zo???? Nog een andere Chinees volgt ons gesprekt en kan ons meteen een paar tickets naar Nanjing aanbieden, moeten we dat wel vertrouwen? Hij gebaart om hem te volgen. Het lijkt ons allemaal wat louche, maar we moeten absloluut vandaag nog in Nanjing geraken dus besluiten we even mee te lopen. We steken de straat over en in een verlaten hok achter een muurtje zit een ventje met een stapel tickets in zijn handen. We zijn hier ook niet de enige klanten, nog een aantal keurige chinezen volgen ons voorbeeld. We wagen het dan maar op deze tickets van de zwate markt, betalen ze wel ongeveer 20% duurder…maar we hebben plaatsen op een trein. Ieder zijn handeltje zeker? De ene in Rolex horloges, de andere in treintickets…

De tickets blijken de echte te zijn want we zitten op de trein op de aangeduide plaatsen J.

’s Namiddags shoppen we nog even rond in Nanjing, we gaan met onze grote bagage een outdoorwinkel binnen….waar we daardoor ook weer veel bekijks hebben, maar waar we ook weer perfect in het plaatje passen J

Tegen 20 uur zitten we op het vliegtuig richting Guilin waar we 2 uur later aankomen. Vanuit de taxi naar het hostel merken we dat quasi heel Guilin openligt onder de wegwerkzaamheden. Heel China lijkt wel een grote bouwput waar bijna 24/7 gewekt wordt, andere vakbond zeker…

Maandag 30 november: Vandaag zijn we een maand onderweg! Daar staan we toch wel meerdere malen bij stil….we hebben al zoveel gezien en er komen elke dag weer zoveel nieuwe dingen op ons af.Het is soms best vermoeiend om altijd maar onderweg te zijn,maar we hebben er al heel wat voor in de plaats gekregen.

We proberen de volgende dagen wat te plannen, een paar uitstapjes boeken en beslissen wat onze volgende bestemming zal zijn. We moeten ook rekening houden met de geldigheid van het visum,we mogen maximum 30 dagen in China blijven, we willen liever niet uittesten wat er gebeurt als je langer blijft J

We proberen tevergeefs met de bus naar de stad te geraken (de bus is ons niet altijd goedgezind) en na 2 foute bussen besluiten we verder te lopen. We kijken wat rond en bezoeken Elephant Hill, een park en een rots in de vorm van een olifant (met veel fantasie toch) en een super uitzicht.

Het is hier nog steeds vrij koud en in de plaatselijk supermarkt kunnen we 2 jassen op de kop tikken voor 14 euro..een koopje J. We doen er nog een fles wijn (Great wall) bij, feestje bouwen om onze maand onderweg te vieren he …

Fles gekraakt en een chipske erbij! Het smaakt redelijk, schol!!!

donderdag 26 november 2009

The beaten army








Zondag 22 nov: 2 dames van het hostel wachten ons aan het station in Xian op voor onze free pick up. Er komt een bus aanrijden: in het seizoen zal het ongetwijfeld een stuk drukker zijn. Het hostel is duidelijk voor veel meer personen ingericht, lekker rustig dus J

We verkennen de stad per fiets en het aantal spugende Chinezen valt reuze mee gezien onze verwachtingen en het verkeer is zoals gepland J Goed uitkijken met oversteken en soms met Chinezen mee gaan. We nemen een kijkje bij de grote moskee maar alle straatjes met er omheen winkeltjes zijn veel gezelliger, hoewel we als toeristen overal door fanatieke verkopers aangesproken worden. We proberen treintickets te boeken voor onze volgende reis maar kunnen totaal niets herkennen, de rijen zijn overal erg lang in het weekend en bij diverse banken lukt het niet om geld te pinnen. We besluiten morgen bij een ticket office te boeken gezien onze vorige ervaring. Wel boeken we bij het hostel onze trip naar de Terracotta Warriors and Horses, de belangrijkste reden voor ons bezoek aan Xian.

Ondertussen is het etenstijd en Leen heeft een goede recensie gelezen van een restaurant in de buurt. Het ziet er erg netjes uit en de plaatjes met eten ook. We kiezen een aantal gerechten maar de serveerster geeft aan dat we wel veel gekozen hebben. Dan maar 1 minder en Rustig wachten we af. Er komt idd VEEL eten maar het ziet er heerlijk uit! Tot we beginnen want dan is het grootste deel wel Thai spicy en het vlees is klein gehakt inclusief bot. Ik (Roel) kan voldoende eten maar voor Leen is het echt te pittig. Volgende keer toch beter op de kaart kijken of die mooie rode kleur van de pepers is….

Maandag 23 nov: Uitstap naar de Terracotta Warriors, het graf van keizer Jingdi, het leger van levensgrote beelden moest hem in zijn graf beschermen. Om half 10 worden we samen met Engelsman Matt opgehaald en gaan met 5 andere 'blanken', onze chauffeur en Engels sprekende gids onderweg. De eerste stop is bij een werkplaats waar ze nu warriors namaken volgens de antieke methode en we natuurlijk door de winkel mogen lopen. Daarna dan eindelijk naar het echte leger. We beginnen in put 3, dan 2 en als aflsuiter de grootste: 1. Put 3 is pas gedeeltelijk opengehaald, het grootste deel van het leger hier is nog afgedekt voor klei en aarde. Ze verwachten hier nog ongeveer 100 jaar bezig te zijn met alles af te graven en restaureren. Maar als je bedenkt dat 2000 jaar geleden 600.000 boeren 37 jaar lang gedwongen hier aan gewerkt hebben is dat natuurlijk weer heel relatief. Aan het einde zijn we trouwens in opstand gekomen tegen de slechte omstandigheden en hebben een groot deel van hun eigen werk verwoest. Daar zijn ze nu dus nog even mee bezig….

We zien vele rijen die nog afgedekt zijn, een paar verwoeste soldaten en paarden maar het is een indrukwekkend geheel. Daarna gaan we naar put 2 die iets groter is maar waar diverse soldaten geheel intact zijn gebleven en achter glas zijn tentoongesteld.Ongeloofelijk hoe mooi ze zijn afgewerkt en dan zijn de kleuren inmiddels al verdwenen na het openen van de graven.

Nu is het tijd voor put 1 en staan we echt verbaasd: een enorme hal met in totaal 6000 soldaten en paarden. Het grootste deel is ook hier nog niet opgegraven maar er zijn er al honderden gerestaureerd en er zijn nieuwe opgravingen bezig. Je mag daar niet fotograferen maar ik pas me keurig aan bij de rest J. We lopen rustig de zaal rond, kijken en fotograferen en gaan daarna warm binnen in een restaurant heerlijk eten. We draaien de grote glazen plaat rond tot het gewenste gerecht voor onze neus staat en het smaakt allemaal prima!

Aangezien de rest een dagprogramma geboekt heeft en wij niet worden we bij een reguliere bus afgezet met wisselgeld en een half uur later staan we bij het treinstation. Daar vinden we bus 603 en wonderbaarlijk stappen we voor 2 yuan vlakbij ons hostel weer uit. Het openbaar vervoer bevalt ons prima hier, dat doen we vaker. We boeken bij een office onze slaaptrein naar Nanjing (zonder engels kost het wat moeite en aan de prijs zien we dat we nu minder luxe bedden hebben). We gaan nog een keer terug naar de winkeltjes in de moslim quarter en het is er weer erg gezellig. We eten nog een klein hapje en gaan terug naar ons hostel voor een biertje (of 2?) en spelen wat spelletjes.

Dinsdag 24 nov: onze trein vertrekt pas om 8 uur dus we slapen een keer uit, kijken nog wat rond in de stad voor bezienswaardigheden, eten en drinken wat, genieten van de zon en gaan daarna met de bus voor 1 yuan pp terug naar het station. We komen dit keer in een overvolle warme wachthal en zijn weer een bezienswaardigheid voor de Chinezen als enige westerling met onze grote rugzakken. We lachen terug en sluiten vervolgens in de keurige rij aan om in te stappen. Het is de laatste jaren blijkbaar sterk verbeterd hier als we de verhalen van 'vroeger' moeten geloven!

We zitten nu in de hardsleeper, 2e klas slaaptrein waar 3 ipv 2 lagen bedden zijn, geen gelsoten cabines en alles iets krapper is. Maar we treffen het met een reislustige Chinees die goed Engels spreekt en ook graag babbelt. We kletsen wat en om 10 uur gaan de lichten uit en worden de gordijnen gelsoten, blijkbaar tijd om te gaan slapen. Dit keer weer een snurker maar gelukkig een stuk stiller en we slapen redelijk goed.

Woensdag 25 nov: in Nanjing hebbenwe een hostel gereserveerd maar er komt geen bevestiging dus ook geen free pick up. De illegale taxi's stormen al op ons af maar we negeren die en sluiten in de rijen aan voor de reguliere taxi's en staan even later voor ons nieuwe hostel. We douchen en pakken een bus (we leren de Chinese tekens herkennen) naar het mausoleum van Sun Yatsen, door velen erkend als de grondlegger van het moderne communistische China. Hij is nog steeds erg populair en mensen staan respectvol bij zijn tombe te kijken en bidden. Het complex is indrukwekkend, van boven mooi in de vorm van bel. Het ontwerp is terecht als mooiste gekozen en vormt een mooi geheel met de berg. De bijna 400 treden naar boven zijn voor ons geen probleem J

We beklimmen nog de toren in de Linggu Temple Scenic Area voor een mooi overzicht en pakken daarna bus Y2 terug naar de stad. Het openbaar vervoer lukt ons redelijk goed, we stappen 2 haltes te vroeg uit maar komen nu in een gezellig gebied vol restaurants, bezienswaardigheden en gezellige drukte. Leen heeft zin in pizza en we doen ons best een italiaans restaurant te vinden. Plots horen we echter K3! De dames in de kledingwinkel staan gezellig op de Vlaamse tonen te werken, K3 breekt blijkbaar internationaal door J. We vinden echter geen italiaan en besluiten een restaurant te proberen op de 1e verdieping dat er gezellig uit ziet. We vragen een Engelse kaart en ze wijzen ons naar een tafeltje en even later komt warempel een Engelse kaart! Het eten van onze buren ziet er echter goed uit en de dame blijkt goed Engels te spreken en kan ons aanwijzen wat we moeten aankruisen. We eten vandaag hotpot: je bestelt groente, rijst, vlees, vis wat je wilt en gooit dat in een grote kom kokende bouillon in het midden van de tafel. Een soort fondue maar dan gezonder en minder sterk ruikend. We eten uiteindelijk voor 2.5 euro heerlijk, inclusief bier!

Terug in het hostel proberen we nog onze volgende reis te regelen maar het betalen lukt niet. Gelukkig lukt het reserveren van het hostel wel. Het staat goed aangeschreven en dat is maar goed ook want onze kamer ziet er wel heel mooi uit, maar slapen lukt een stuk minder: het matras is 3 cm zachte schuim op een houten plank en het dekbed is klein en dun L Volgende keer eerst even het matras controleren, we leren elke dag bij….

Donderdag 26 nov: we proberen nog een keer onze vlucht van Nanjing naar Guilin te regelen maar internet is erg traag hier. Vanavond in ons nieuwe hostel een nieuwe poging. Tijd om de rugzakken in te pakken en met de metro naar het treinstation. De taxi is te duur :-p Dit keer hoeven we gaan slaapplaats te regelen dus wijzen we gewoon op de Chinese naam van onze volgende bestemming: Suzhou. De dame snapt ons en wijst op haar monitor of de keuze ok is. We vertrekken over 20 minuten dus dat is zeker ok! De plaatsen zijn prima en spoedig vliegen we met 200 km/h richting Suzhou! Tijd dus om onze blog weer bij te werken J.

We zijn binnen 2 uur ter plaatse en eindelijk is het warm en zonnig. De taxi zet ons even later in ons straatje af omdat hij daar niet in mag. Hij wijst op de boten om aan te geven dat we niet hoeven te lopen, maar we strekken graag even onze benen en kijken rustig rond. Overal zijn hier kanaaltjes, het heet dan ook Venetië van het oosten en het lijkt heerlijk rustig hier, zeker voor een stad van alweer +5 miljoen inwoners.

We bewonderen onze kamer met romantische hemelbed EN prima matras en gaan dan vol goede zin naar het centrum om rond te kijken en pizza te zoeken voor Leen. Het centrum lijkt al snel op Nanjing, bijna dezelfde winkels met bekende westerse merken en ook westerse prijzen, afgewisseld met leuke Chinese winkeltjes en eetgelegenheden. Na een lange zoektocht komen we zowaar 3 pizza ketens tegen en besluiten voor Bakers pizza te kiezen. Hier willen we bestellen maar de bediening loopt snel weg als we iets in het Engels proberen te vragen. We horen veel gekibbel op de achtergrond en even later komt de dame met een westerse man terug. Hij blijkt hier al 10 jaar te wonen en kan dus perfect onze wensen vertalen en zegt dat we de beste plek voor pizza gekozen hebben hier: de pizza's smaken nu NOG beter!

We besluiten de avond met een drankje in de kroeg naast ons hostel en gaan dan proberen hoe ons mooie hemelbed bevalt J