4000 islands

1 januari: In gans mijn leven ben ik nog nooit zo vroeg opgestaan op een dag als vandaag! Om 8 uur zitten we op een bus richting de 4000 eilanden. We hadden gehoopt op een minivan, maar die eilanden zijn een populaire bestemming, dus het wordt een groot en traag geval. Na een dik uur stoppen we in Champasak om nog wat mensen op te laden en wie staat daar te wachten : Astrid, the Swiss girl. Sommige mensen blijf je gewoon tegen het lijf lopen :-)

Na een paar uur bus en dan nog een overvolle boot komen we aan op ons ìdyllisch eiland` in de Mekong, Don Khone. We vinden al snel een bungalow die aan onze eisen voldoet: een bed, muskietennet , wc en douche met koud water.....en niet te vergeten: terras met riverview en hangmat!! We installeren ons, maken kennis met de buren en relaxen een beetje.

Later op de dag huren we een fiets op het eiland te verkennen. Als we vragen om een slot , krijgen we: no lock mister, it`s an island!, logisch eigenlijk :-). Geen verharde wegen en heel veel putten en bulten....zeer pijnlijk voor het achterwerk,maar te voet zou toch te ver zijn. Via de oude spoorwegbrug fietsen we naar het naburige eiland Don Det.Op de punt van het eiland is een strandje waar we even de Mekong in plonsen om af te koelen. Diezelfde Mekong zit trouwens vol goud! Je kan de goudschilfers zien schitteren aan de kustlijn, soms kan je ook wel goudzoekers aan het werk zien aan de oevers. We zwemmen dus in het goud :-p

Op onze fietstocht komen we ook nog voorbij een jarenoude locomotief en een paar oude rails. Overblijfselen van de Franse koloniale tijd. Toen was er een spoorlijn tussen de 2 eilanden Don Khone en Don Det, nu blijven er enkel nog de oude brug, de perrons en de oude locomotief over. We lezen en beantwoorden nog even de nieuwsjaarswensmailtjes (jawel, internet is tot op het eiland geraakt) en kruipen onder ons muskietennet.

2 januari: De hanen op Don Khone zijn zeeeeer talrijk en hebben absoluut geen tijdsbesef! Om 4 u `s nachts staan ze onder je hut te doen alsof het tijd is om op te staan :-(. En niet alleen de hanen maar ook de eilandbewoners zijn vroege vogels. Vanaf 6h30 is zjn ze allemaal op de been, fiets, motor of boot en een bamboehut is NIET geluidsproof, ook niet voor de buren :-(.


Vroeg wakker dus, maar de ochtend brengt niet veel anders dan hangmathangen en lezen. Ook onze Duitse vrienden Julia en Wally hebben ondertussen hun intocht gemaakt op Don Khone en betrekken een bamboehut in onze achtertuin. We ondernemen nog een fietstochtje na de lunch, dit keer tot aan de waterval en beach van ons eigen eiland. Ik val in herhaling, maar we `moeten` alweer verkoeling zoeken in het water. Zo gaat het leven op de 4000 eilanden, hangmathangen, fietsen en in de Mekong plonsen.

3 januari: Vandaag op het programma: een kayaktrip. Het is een gezellige groep van 7, wij met 4, nog een ander Duits koppel en een Franse dame. Het belooft toch wel aangenaam en grappig te worden. Bij de eerste rapid (zeker niet te veel bij voorstellen) liggen er 2 kayaks om, alle duitsers het water in, toevallig??

We leggen onze boten aan vlak VOOR de grote waterval die we gisteren zagen…oef, die gaan we dus te voet voorbij :-). Na een paar uur kayaking komen we aan de grens met Cambodja en tegelijk ook de plaats waar de Irriwady dolfijnen leven. We zien er toch een aantal boven water komen! De lunch wordt op Cambodjaanse oevers genuttigd, en dit zonder visaformaliteiten :-).

De zon brandt en we zijn er niet kwaad om als we in de late namiddag aanmeren en met de tuk tuk teruggebracht worden. En niet alleen wij maar al het materiaal, boten, peddels, reddingsvesten en helmen…allemaal op en in die tuk tuk! We moeten nog een klein stukje met de boot naar ons eiland…en ALLES wordt op een smal houten bootje geladen, including wijzelf. Het zijn zeker geen plaatsverspillers daar in Laos.

Het is onze laatste avond op het eiland…snif snif en tegelijk ook het afscheid (en nu echt) van Julia en Wally. Zij blijven hier nog enkele dagen en gaan de 9de terug naar Duitsland.

4 januari: Vandaag gaan we naar Cambodja. Onze huisbaas brengt ons `s morgens om 8 uur met zijn bootjenaar het vasteland en daar vertrekt een bus om 9 u. Als die dan uiteindelijk om 9h45 vertrekt staan we binnen een half uur aan de grens. Eerst even een stempel aan de Lao kant halen waar we een dollar voor moeten betalen, dan met de rugzak een paar honderd meter door niemandsland. Daar moeten we nog een gezondheidscheck passeren, waar we alweer een dollar moeten betalen, en dan naar de Cambodjaanse kant waar we nog een visum moeten kopen en dan ook meteen kunnen laten afstempelen…en je raadt het al, hier betalen we maar weer een dollar voor. Iemand is making easy money! Het heeft niet veel zin om te discussiëren want we willen echt wel graag het land binnen.

Niet iedereen op de bus heeft dezelfde bestemming. We zijn met 6 die naar Banlung gaan, in het noordoosten van Cambodja, de anderen gaan naar Phomh Penh of Siem Reap. Maar het mannetje van de busmaatschappij komt ons doodleuk vertellen dat we niet in Banlung zullen geraken, want de brug is al een paar dagen kapot.Mmm, is er dan geen andere weg? We geloven het verhaal niet helemaal, maar willen ook het risico niet lopen om op een kruising afgezet te worden en dan geen bus te hebben die richting Banlung rijdt. Na 1 grote discussie over tickets die al half betaald zijn etcetera besluiten we om bij te betalen en naar Phomh Penh te gaan. Dit was niet oorspronkelijk het plan, maar goed, een mens moet flexibel zijn he.

Het is 21h30 als we uiteindelijk , na veel korte stops voor eten, toilet, het koelen en afstoffen van de motor,…. in de hoofdstad aankomen. We worden opgewacht door uitbaters van Guesthouses en besluiten het erop te wagen. Het is laat en we hebben geen zin om nog dehele stad af telopen op zoek naar een kamer.

Vanavond doen we nog de beste deal qua overnachting: we slapen voor 2 USD per persoon! Maar bon, je betaalt niet veel, dan heb je ook niet veel. We hebben zelfs geen afvoer aan de lavabo! Het water klettert gewoon op de grond. De kamer zou ook absoluut een lik verf kunnen gebruiken en een set nieuwe lakens zou zeker niet misstaan. Morgen toch maar op zoek naar een beter onderkomen?

5 januari: Zo gezegd, zo gedaan. We vinden een andere kamer met probere lakens en afvoer een paar deuren verder en 3 USD duurder. We logeren in de wijk rond het Kak Boeng meer: de backpackerswijk van Phomh Penh, vol met rugzaktoeristen, restaurantjes, guesthouses en  allerhande kantoortjes voor visa, geld en trips.

Vandaag staat er wat sightseeing op het programma. We gaan naar de Wat Phomh, de tempel waarrond Phomh Penh is onstaan. We kuieren langs de rivier en gaan langs de Central Market. Overal zie je straatventers die boeken verkopen over de geschiedenis van Cambodja, de meesten van hen zijn verminkte oorlogsslachtoffers.

In het Guesthouse spelen ze vanavond (eigenlijk elke avond) `The Killing Fields`, een film over de terreur de de Khmer Rouge in de jaren 70 in Cambodja heeft veroorzaakt. Dit wordt een goede inleiding op het foltermuseum en de eigenlijke Killing Fields die we nog zullen zien. Daarover dus later meer.

Na de film genieten we bij de tonen van The Police van een cocktail op het riverterras van het naburige guesthouse.