Kameelsafari

15 februari: Vandaag vertrekken we voor 2 dagen op kameelsafari in de Tharwoestijn! Het was trouwens een nacht zonder al te veel slaap want er was een trouwfeest met vuurwerk en muziek aan de gang. Trouwfeesten duren hier doorgaans 10 dagen, dus dat belooft voor als we terugkomen :-(

Onze groep bestaat uit 7 mensen waaronder 3 Japanners, 2 Argentijnen (Carolina en Natalia) en wij :-). Tijd dus om dat Spaans nog is boven te halen ! Eerst worden we een eindje met de jeep weggebracht en na een kilometer of 30 staan daar onze kamelen te wachten samen met de gidsen. Een paar uur hobbelen en dan stoppen we voor de lunch. De gidsen maken een vuurtje en beginnen deeg te maken voor chapati`s.... Als appetizer krijgen we chipjes en het hoofdgerecht is aardappel, bloemkool, rijst en chapati.... met nog een zeer pikant sausje voor de durvers :-)  Dat is nog is echt kamperen!

In de namiddag hobbelen we weer verder. Ondertussen heeft iedereen toch al wel stijve beenspieren,  geen natuurlijke houding op zo`n kameel hoor :-( Regelmatig worden we ook getrakteerd op de geur van kamelenscheet.... of gewoon de kameel voor je die al zijn behoeftes al wandelend kan doen :-) Het landschap bestaatvooral uit rotsachtige ondergrond met hier en daar een dorre struik. Heel rustig hier, geen auto`s geen verkopers...... alleen de kamelen en wij .

De zon brandt en op een kameel is er geen schaduw: lange broek, lange mouwen, sjaal over je hoofd en je gezicht heel goed insmeren is de boodschap! Rond 17h30 komen we aan op de plaats waar we de nacht gaan doorbrengen. De gidsen beginnen meteen aan het avondeten.... Rarara, wat zou dat zijn :-) ?  We slapen op de zeldzame zandduinen van de Tharwoestijn, dus wat je op de foto`s ziet aan zand was zeker niet het landschap dat we heel de dag gezien hebben.  Bovenop de duinen wachten we op zonsondergang en dromen over een koud biertje..... En wie komt er ineens aangezet? Een lokale bierverkoper met een kameel! Ongelooflijk...... dreams come true in de Thardesert!

Na het eten wordt er een kampvuurtje aangestoken (met het hout dat we al eerder op de dag hadden verzameld, want hier op die zandduinen is dat nogal schaars), we kletsen nog wat na en kruipen toch maar vroeg onder de wol. Morgen staan we op samen met de zon. De matrassen en dekens worden verdeeld en we beginnen aan onze (achteraf bekeken) zeer koude nacht in de woestijn onder een schitterend sterrenhemel.

16 februari: Alles bij elkaar viel de nacht nog enigzins mee. `s Morgens merken we dat de woestijnhond die we gisteren onze restjes van het eten hebben gegeven zich aan onze voeten heeft genesteld.  En ik die dacht dat in mijn voeten bij Roel aan het warmen was :-).  Na een ontbijt van toast, jam en ei vertrekken we voor nog een aantal uren op de kameel. Niemand kijkt er echt naar uit want iedereen heeft nog spierpijn van gisteren. Roel en ik zouden normaal nog een ganse in de woestijn doorbrengen (ipv een halve zoals de rest) maar we beslissen dan ook maar om bij de groep mee aan te sluiten en het bij een halve dag te houden (wat zijn we toch sissi`s). Na een paar uur staan we terug aan de jeep die ons in een half uurtje weer naar het hotel rijdt. Daar wacht ons een verfrissende douche en een namiddagje niks doen op het dakterras van het hotel:-)

`s Avonds  spreken we af met Carolina en Natalia om samen te eten. Zij vertrekken morgen naar de Taj Mahal, wij blijven nog enkele dagen relaxen in Jaisalmer. We zijn meer dan welkom in Buenos Aires, dus we kunnen onze volgende vakantie al beginnen plannen! Olé! Een aantal biertjes gaan erdoor. Die staan hier trouwens nergens op een menukaart maar zijn wel overal zonder problemen te krijgen :-)

17 februari: Vandaag uitslapen (we werden gisteren wederom wakker gehouden door het nog steeds doorgaande trouwfeest). We bezoeken we Jaisalmer Fort. Een wirwar van kleine straatjes met zandsteen betegeld, vandaar ook de naam `Golden City`: alle gebouwen bestaan uit zandsteen en samen met de woestijn geeft dat een nogal gouden (lees:gele) indruk.

Binnen de muren van het Fort zijn behalve huizen, nog een paleis en een aantal tempels te bezichtigen. Er wonen ook redelijk veel mensen binnen de muren van het fort en het is er vergeven van winkeltjes, hotels en resto`s, alles voor den toerist hè. Het Fort is er wegens een slecht waterafvoersysteem  in slechte staat (de ondergrond wordt weggespoeld) en onze Lonely Planet raadt ons dan ook aan om niet binnen de muren van het fort te slapen om dat proces niet te versnellen. Aangezien de Lonely Planet heilig is.... kan je al raden waar we geslapen hebben :-))

Jaisalmer is de eerste stad in India waar de verkopers je niet constant aanspreken en dat maakt shoppen een stuk aangenamer..... Dus hebben we hier toch nog veel van onze rupees achtergelaten!

18 februari: Geen water uit de douche :-(. De uitleg: er is te weinig druk dus de bovenste kamers zijn wat benadeeld als er mensen op de onderste verdiepingen water aan het gebruiken zijn. Na een half uur wachten is het dan toch aan ons. De manager doet wel echt veel moeite om zijn klanten tevreden te stellen en is volop al die kleine mankementen aan het verhelpen (tegen volgend jaar belooft hij ons en we zijn weer meer dan welkom).

Elke ochtend moeten we het ook een paar uur zonder stroom stellen, maar dat hoort er ook bij in India. Nadeel is dat je dan ook geen geld kan afhalen want de ATM doet het niet :-(, maar dat hebben we natuurlijk pas door als we daar staan.

We proberen nog een laatste keer de kookkunsten van onze kok uit (die voor een 20-jarige trouwens heerlijk Indisch kan koken) en tegen 16h30 zitten we op onze sleeperbus naar Pushkar. De bus is tegen onze verwachtingen in redelijk comfortabel, met afgesloten cabines waar wij met onze lengte net languit kunnen liggen. De Indiërs zelf zitten met een man of 4 op een bed, minder comfortabel dus. Maar wij betalen dan waarschijnlijk ook meer dan het dubbele! De aankomst in Puskhar is voorzien om 3u `s nachts dus we proberen toch nog wat te slapen.  Rond 2h30 worden we gewekt en 10 minuten later staan we midden we met onze rugzakken op de busstand in Pushkar. Het hotel is op wandelafstand en de manager verwacht ons gelukkig wel. Onze kamer is pas om 12h beschikbaar, maar hij heeft nog een klein kamertje met een bed beschikbaar waar we nog even kunnen gaan liggen tot de ochtend.  Wel geen schoenen in de kamer, want ze hebben er een soort tempel ingericht met beeldjes en prentjes van Vishnu en Ganesha. Toch beetje raar om hier te slapen…

19 februari: Niet helemaal goed geslapen in de heilige kamer. We installeren ons op de rooftop van ons hotel voor het ontbijt en wachten geduldig af tot de kamer vrijkomt ....Het uitzicht is alvast fantastich. Pushkar ziet er al beter uit dan vannacht:-)

Puskhar is een dorpje dat gebouwd is rond een heilig meer. Dat meer staat wel al een jaar droog omdat er geen goed regenzseizoen geweest is. We besluiten dat droge meer toch maar is te gaan bekijken, daarvoor zijn we tenslotte toch hier hè :-) Aan alle kanten vind je `ghats`, een soort bassins waarin de mensen zich wassen in het heilige water. Je mag niet met je schoenen tot aan het meer, je mag er niet eten, je mag er geen fysieke affectie tonen,…. Strenge regeltjes allemaal, maar alles voor een goed karma! Roel laat zich nog door Brhama goed geluk wensen, maar een donatie ‘as you like’ zien ze hier toch liever volgens hun richtlijnen dan onze. Maar Brhama geeft niet om geld zeggen ze zelf:-))

Na de welkome douche gaan we nog even de treintickets regelen naar de volgende bestemming. We moeten onze bestemming trouwens weer aanpassen omdat lang niet alle routes in India makkelijk te reizen zijn en bussen soms zeer oncomfortabel kunnen zijn. Maar we blijven flexibel! Uit ervaring weten we dat we op tijd moeten boeken, maar de 2de en 1ste klasse AC zitten al vol, dat is de klasse waar je lakens en dekens krijgt voor de bedden…. Dan maar 3de klasse en zo meteen ergens goedkope dekens gaan kopen :-) De trein vertrekt op zondagmorgen om 4u, hoe verzinnen ze het?!? Dat wordt weer afzien. Onmogelijke tijden lijken in dit land standaard te zijn, of althans voor ons…

We worden door de manager van het hotel aangeraden zeker onze ramen en de deur naar het balkon dicht te doen. In Pushkar wonen superveel aapjes die er een sport van maken in huizen binnen te dringen. We zien in de middag een groep aapjes voor onze neuzen de straat over springen, rennnen en slingeren en zijn blij dat we alles dicht hebben :-). Dit zijn grote apen!