Tibet or no Tibet, that is the question....

20 mrt: We gaan vandaag naar Durbar Square, alweer een world heritage zone. We vragen ons maar niet meer af de hoeveelste op deze reis :-)We lopen er via een toeristische route uit de Lonely Planet heen langs veel Buddha’s, temples en stupas. Velen zijn ‘verborgen’ achter kleine steegjes of doorgangen maar zeker de moeite. Na 2 uur komen we op Durbar Square aan. We gaan eerst even iets drinken, het is alweer een warme dag in Kathmandu (ongeveer 30 °C).

Het plein is openlijk toegangkelijk, maar toeristen moeten toch betalen om hier te komen kijken. Je kunt wel gratis een verlenging aanvragen zodat je hier gratis terug kunt komen of gewoon het plein oversteken als je hier in de buurt bent. Een beetje raar maar toch handig dus we verlengen voor 3 dagen, het maximum zonder pasfoto. We bekijken het grootste deel van de 40 tempels, standbeelden enz maar besluiten later terug te komen voor het museum. Het is erg warm in de zon en we gaan liever nog even verder met een wandeling ten zuiden van het plein langs meer tempels en door leuke steegjes.

Na de tour kijken we nog even voor souvenirs, die zijn hier goedkoper dan in onze wijk. En dan is het tijd voor een douche, vooral onze voeten zijn gecamoufleerd…. We sluiten de dag af met lekker Thais eten, het beste dat we buiten Thailand gehad hebben.

21 mrt: Na het ontbijt gaan we langs ons reisburo voor een update over Tibet. We krijgen goed nieuws, ze geven 80% kans dat we de 30e kunnen gaan! Maar dan zouden we de 6e terugkomen en de 5e moeten we naar huis vliegen :-( We kunnen gelukkig ook de 4e terugvliegen uit Lhasa zodat we wel onze vlucht halen. Beter 2 dagen Lhasa missen dan niets dus we gaan akkoord. Een goed begin van de dag!

Vol goede zin lopen we richting Swayambhunath, een stupa die boven Kathmandu uitsteekt. Het is ongeveer 2km lopen en als we verkeerd lopen komt een oude dame ons terugroepen en de goede kant uit gebaren. Buiten het toeristisch gebied zijn de mensen hier erg vriendelijk. We lopen verder en komen dan bij de Bishnumati rivier. Of beter gezegd een open riool, wat een stank en viezigheid! We lopen snel verder naar de stupa, dit is erger dan India….

De stupa heeft als bijnaam Monkey tempel door de aapjes die hier voedsel zoeken, dus voorzichtig met eten! We rusten even voor we de lange steile trap naar boven nemen, vergezeld door de aapjes, bedelaars, verkopers en andere toeristen. Boven staat een grote stupa, helaas in de steigers maar het uitzicht over Kathmandu is super. Als het helder weer is in ieder geval, maar ook vandaag is het best goed.

Als we genoeg rondgekeken hebben dalen weer af en gaan terug naar onze wijk. We komen weer langs winkels vol outdoor spullen we besluiten nog eens prijzen te vragen voor spullen voor Tibet. Dit keer een goede gok net buiten de toeristische kern en na wat onderhandelingen vertrekken we met een tas vol spullen. De verkopers zijn blijkbaar ook blij met deze grote verkoop, ze bellen blij met waarschijnlijk de baas :-) Het blijkt echter onze inkoopdag te zijn want voor we gaan eten lopen we ook nog tegen goedkope gifts aan en een regenjas. Dat is voldoende voor ons budget voorlopig en alles bij elkaar een erg goede dag!

22 mrt: Ons visum verloopt 1 dag voor de reis naar Tibet dus we gaan bij het Immigration Office een verlenging aanvragen. Maar eerst gaan we naar een bioscoop in de buurt kijken of ‘My name is Khan’ daar speelt. We hebben in India veel reclame voor deze film gezien dus zijn zeer benieuwd. De bioscoop ziet er echter alles behalve uitdagend uit dus we gaan liever even verder kijken… Buiten staat wel een standje met dvd’s en daar kopen we de film voor een prikkie, nu hopen dat ie het thuis ook doet…

We lopen verder naar het office, maar dat is toch verder dan het op de kaart lijkt. Niet teveel op schaalverdeling vertrouwen van gratis kaarten :-( Maar om 11 uur zijn we eindelijk ter plaatse en kunnen we formulieren invullen en in de rij aansluiten. Het schiet niet op maar iets na 12-en zijn we aan de beurt. Het goede nieuws: als ons visum 1 dag verlopen is geldt er een algemeen pardon en mogen we zo de grens over. Het slechte nieuws: dit heeft ons ruim 2 uur gekost:-(

We vinden dat we genoeg gelopen hebben dus pakken een taxi naar Durbar Square. We worden midden op het plein afgezet zonder toegangscontrole. Dit is goedkoper dan kaartjes kopen :-p We gaan even iets drinken, kopen nog souvenirs en gaan dan naar het museum. Vandaag gesloten, blijkbaar elke maandag :-( Niet echt onze dag vandaag….. Morgen een nieuwe poging dan maar. Tijd om terug te gaan naar onze kamer en even rustig te zitten.

Tegen etenstijd gaan we weer richting het toeristisch centrum en kijken even in een outdoorshop voor jassen voor Tibet. We zien 2 mooie jassen en met de nodige moeite krijgen we onverwacht een mooie prijs dus sluiten we ook vandaag weer af met mooie inkopen, toch een zinvolle dag:-)

23 mrt: We kijken even rond voor fietsen voor morgen en vinden dicht iets zodat we morgen niet hoeven te zoeken. Daarna door naar Durbar Square, nog eens proberen of we het museum binnenkomen. Onderweg stoppen we nog bij een bank om een beschadigd briefje van 50 te wisselen. We hebben dit zonder te merken een keer aangenomen maar het is al 3 keer geweigerd als we hiermee wilden betalen. Net zoals in India dus oppassen met briefjes die je aanneemt. Bij de bank komt een bewaker meteen op ons afgelopen en hij begrijpt direct wat we met het briefje willen. Hij kruipt voor ons voor en even later lopen we met een goed briefje naar buiten, zo kan het dus ook:-)

Het is vandaag Chaitra Dasain, een feestdag waarbij geiten en buffels geofferd worden en die het begin is van het Seto Machendranarath chariot festival. We zien kadavers liggen op het plein maar besluiten toch maar verder te lopen naar het museum. Helaas, ALWEER gesloten :-( De bewaker gisteren had onze vraag niet begrepen of niet goed nagedacht, maar vanwege het festival staan we dus alweer voor een gesloten deur… We zien wel of we een keer illegaal terug het plein op gaan want onze kaartjes zijn na 3 dagen nu verlopen.

Terug in ons hotel weten we duidelijk dat we in Nepal zijn: de receptie is donker op 1 lamp na en de lift naar onze luxe kamer op de 5e is buiten gebruik. De kamers zijn ongeveer voor de helft af en de bezetting is dus blijkbaar nog te laag om de stroomgenerator overdag aan te zetten :-( Ook het restaurant op de rooftop is overdag gesloten, we gaan dus goedkoop een paar meter verder lunchen, weer 5 verdiepingen omlaag lopen….en dus ook telkens omhoog als er geen stroom is.

Voor het avondeten willen we ‘Death by Chocolate’ (die naam zegt toch genoeg niet?) als toetje, maar het eten is weer zo lekker dat er geen plaats meer is voor een lekker toetje. Volgende keer toch iets anders verzinnen…

24 mrt: Tijd om de fietsen op te halen die we gisteren gereserveerd hadden. De zadels zijn beter dan vorige keer, de remmen werken en de versnellingen ook, een goed begin! We fietsen Thamel uit over de doorgaande weg. Best druk hier met verkeer dus we zoeken snel een parallelweg. Daar zijn wat eenrichtingswegen die niet op de kaart stonden, best lastig fietsen hier… Maar even later staan we voor de randweg die we moeten oversteken, oeps. Afstappen, wachten tot we kunnen voorsorteren en dan snel met het verkeer mee en zo snel mogelijk weer aan de zijkant van de weg komen. Fietsen huren was toch niet zo’n goed idee voor in de stad, volgende keer een taxi: veiliger, leuker, goedkoper en comfortabeler. Maar even later zijn we toch bij onze bestemming: Pasupatinath, de belangrijkste Hindu tempel in Nepal aan de heilige rivier Bagmati. Het doet ons sterk denken aan Varanasi met de verbrandingen en een heilig open riool, hoewel deze echt stinkt:-(

Na de winkeltjes bij de ingang is het hier wel redelijk rustig tussen de vele tempels en shrines. We kunnen zelfs de heuvel op lopen om boven in een bos te genieten van uitzicht (oa op de golfbaan met achterliggende vliegveld) over de tempels en weer met aapjes natuurlijk ;-) Het grootste deel van de tempels is echter alleen toegangkelijk voor Hindus, maar we kunnen via de ingang toch een indruk krijgen.

We halen terug onze fietsen op en lopen tussen de tempels naar een andere uitgang, zo omzeilen we de grote randweg! Ons volgende doel is Boudhanath (ja, alweer onze 2e world heritage site van vandaag, we hebben ze zo ongeveer allemaal gehad hier in Nepal), een 43m hoge stupa 6km buiten het centrum. Het is niet ver fietsen maar wel continue een helling dus onderweg stoppen we even als we 2 jongens met een koud flesje drinken zien zitten. We bestellen ook wat en krijgen meteen 2 stoelen aangeboden en rusten even uit in de schaduw. 1 jongen is blijkbaar een rapper die vandaag zijn 1e optreden gaat geven en hij kletst bijna net zo snel als hij rapt :-) Gezellig en leerzaam, hij is duidelijk trots op zijn land en verteld ronduit terwijl zijn broer zwijgzaam lachend toeluistert.

Na het drinken fietsen we nog even verder en parkeren voor Boudhanath. Het is hier wel toeristisch maar niet zo druk. Veel monniken waaronder ook westerlingen die hier in opleiding zijn. De stupa is mooi en indrukwekkend, maar de steegjes er omheen zijn zeker zo leuk. We komen even later bij een Tibetaans klooster: Shechen Tennyi Dargyeling Gompa. Als we het binnenplein oplopen zien we net alle monniken naar binnen gaan voor een dienst. We lopen mee en zetten ons tegen een zijmuur. Ze ‘chanten’ en het geeft een zeer rustgevend gevoel. Net als we denken dat we maar eens opstappen gaat de gong en beginnen de trompetten te schallen. Het is een levendig en indrukwekkend geheel. Bij het hervatten van het chanten verlaten we stil de dienst, helemaal tot rust gekomen.

Tijd om terug ‘naar huis’ te fietsen. Het gaat gelukkig vooral bergaf en we weten welke straten we moeten ontwijken, dus relatief snel en veilig zijn we terug, maar dit was toch echt onze laatste keer fietsen in Kathmandu!

25 mrt: Vandaag staat er niets op het programma. We hebben 2 dagen over door het wijzigen van de Tibet tour dus we staan laat op en lopen tegen lunchtijd rustig door Thamel, op zoek naar Death by Chocolate! Het is helaas niet meer aanwezig dus halen we een stuk chocolade taart als alternatief.

We gaan op zoek naar het Via Via café, een Belgische keten van café’s / restaurants voor backpackers met vaak extra activiteiten, zoals een filmavond hier. Althans, voorheen want we zien nu een grote ruwbouw staan op de voormalige lokatie :-( We lopen via een omweg terug, doen nog wat kleine inkopen en willen lekker gaan uitrusten op onze kamer. Maar dan geeft het bed een krakend geluid. Mmm, iets bewoog er hier….

De achterkant is blijkbaar losgekomen en de klussers van het hotel kunnen het niet maken, de schroefdraad is stuk. We zullen moeten verhuizen naar de kamer naast ons. Jammer, we hadden ons net zo lekker geinstalleerd en het uitzicht op de hoek was super! Maar ze helpen mee onze spullen verhuizen, een prima service maar toch weer een redelijke tijdvullende activiteit op ons ‘rustdag’. Tijd om echt te gaan rusten…..